"..Εύχομαι να χουν όλοι οι άνθρωποι ψωμί και τόπο
να χει γη ο εργάτης ο απελιπισμένος
κανείς να μην έχει ανάγκη το αίμα μου ή το τραγούδι μου
για παρηγοριά.."
να χει γη ο εργάτης ο απελιπισμένος
κανείς να μην έχει ανάγκη το αίμα μου ή το τραγούδι μου
για παρηγοριά.."
Σονέτο LXXX
Από ταξίδια και πόνους επέστρεψα, αγάπη μου,
στη φωνή σου, στο χέρι σου που πετά
πάνω στις χορδές τις κιθάρας
στη φωτιά που διαρρηγνύει το φθινόπωρο, με φιλιά,
στο σεργιάνι της νύχτας στον ουρανό.
Εύχομαι να χουν όλοι οι άνθρωποι ψωμί και τόπο
να χει γη ο εργάτης ο απελιπισμένος
κανείς να μην έχει ανάγκη το αίμα μου ή το τραγούδι μου
για παρηγοριά
Μα την αγάπη σου αν την απαρνηθώ
κι εγώ θα πεθάνω.
Γι αυτό παίξε το βάλς της γαλήνιας σελήνης
τη βαρκαρόλα μέσα στα νερά της κιθάρας
ωσπου να γείρω μέσα στ όνειρο:
γιατί όλες οι αγρύπνιες της ζωής μου έπλεξαν
τούτο το απάγκιο, όπου το χέρι σου ζει,
όπου το χέρι σου πετά
όπου το χέρι σου άγρυπνα φρουρεί
τα όνειρα του κοιμισμένου οδοιπόρου.
Πάμπλο Νερούντα
(μετάφραση : Lila Lilak -Βασιλική)
........................................
Soneto LXXX
De viajes y dolores yo regresé, amor mío,
a tu voz, a tu mano volando en la guitarra,
al fuego que interrumpe con besos el otoño,
a la circulación de la noche en el cielo.
Para todos los hombres pido pan y reinado,
pido tierra para el labrador sin ventura,
que nadie espere tregua de mi sangre o mi canto.
Pero a tu amor no puedo renunciar sin morirme.
Por eso toca el vals de la serena luna,
la barcarola en el agua de la guitarra
hasta que se doblegue mi cabeza soñando:
que todos los desvelos de mi vida tejieron
esta enramada en donde tu mano vive y vuela
custodiando la noche del viajero dormido.
Pablo Neruda
Από ταξίδια και πόνους επέστρεψα, αγάπη μου,
στη φωνή σου, στο χέρι σου που πετά
πάνω στις χορδές τις κιθάρας
στη φωτιά που διαρρηγνύει το φθινόπωρο, με φιλιά,
στο σεργιάνι της νύχτας στον ουρανό.
Εύχομαι να χουν όλοι οι άνθρωποι ψωμί και τόπο
να χει γη ο εργάτης ο απελιπισμένος
κανείς να μην έχει ανάγκη το αίμα μου ή το τραγούδι μου
για παρηγοριά
Μα την αγάπη σου αν την απαρνηθώ
κι εγώ θα πεθάνω.
Γι αυτό παίξε το βάλς της γαλήνιας σελήνης
τη βαρκαρόλα μέσα στα νερά της κιθάρας
ωσπου να γείρω μέσα στ όνειρο:
γιατί όλες οι αγρύπνιες της ζωής μου έπλεξαν
τούτο το απάγκιο, όπου το χέρι σου ζει,
όπου το χέρι σου πετά
όπου το χέρι σου άγρυπνα φρουρεί
τα όνειρα του κοιμισμένου οδοιπόρου.
Πάμπλο Νερούντα
(μετάφραση : Lila Lilak -Βασιλική)
........................................
Soneto LXXX
De viajes y dolores yo regresé, amor mío,
a tu voz, a tu mano volando en la guitarra,
al fuego que interrumpe con besos el otoño,
a la circulación de la noche en el cielo.
Para todos los hombres pido pan y reinado,
pido tierra para el labrador sin ventura,
que nadie espere tregua de mi sangre o mi canto.
Pero a tu amor no puedo renunciar sin morirme.
Por eso toca el vals de la serena luna,
la barcarola en el agua de la guitarra
hasta que se doblegue mi cabeza soñando:
que todos los desvelos de mi vida tejieron
esta enramada en donde tu mano vive y vuela
custodiando la noche del viajero dormido.
Pablo Neruda
