Μ αυτό το τραγούδι θυμάμαι πάντα έναν ξεχωριστό καθηγητή - φροντιστή χημείας και οικογενειακό φίλο, των γονιών μου.. Χαρισματικός δάσκαλος, ευφυής.. Τόσο ευφυής που όλοι ανεξαιρέτως οι μαθητές του το αναγνώριζαν και τον σέβονταν.. Ανήσυχος, χιουμορίστας πάντα.. Περήφανος, και πίσω απ τη λεπτή ειρωνεία του λόγου του έκρυβε μια βαθιά αγάπη για τα 'παιδιά του, που δεν την εκδήλωνε με λόγια ποτέ. Μα τη νιώθαμε στο βλέμμα.
Και μια κρυμμένη θλίψη..
Θυμάμαι ένα βράδυ, στο σαλόνι μας.. έπαιζε ο δίσκος, ο διπλός, του Σταύρου Κουγιουμτζή 'Τα μεγάλα τραγούδια'.. Παρέα, ευθυμία, πειράγματα.. Ενηλίκων.. Μαζί τους κι εγώ, έβαζα τους δίσκους και ρουφούσα δυο σταγόνες ζωής από την εύθυμη συντροφιά τους.. Στην εισαγωγή αυτού του τραγουδιού γύρισε και με κοίταξε.. αν και τα μάτια του κοίταζαν ήδη κάπου αλλού.. βαθιά και μακριά.. "Αυτό το τραγούδι.." μου είπε..
Από τότε δεν υπήρξε μια φορά που να το άκουσα και να μην τον θυμήθηκα..
Έφυγε νέος.. Πάνε χρόνια.. Πολλοί παλιοί μαθητές του περάσαμε σιωπηλά μπροστά του, στην εκκλησία, εκείνη τη μέρα.. Δεν είπαμε πολλά, όπως δεν έλεγε ποτέ κι εκείνος.. Μα είδα πολλά, μόλις βουρκωμένα μάτια. Όπως του ταίριαζε..
Στον κύριο Γιώργο
......................................
Τώρα που θα φύγεις
(Ερμηνεία: Παντελής Θεοχαρίδης - Χορωδία Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Από τη συναυλία-αφιέρωμα στο Σταύρο Κουγιουμτζή, στο Βασιλικό Θέατρο.)
Στίχοι:Μάνος Ελευθερίου
Μουσική:Σταύρος Κουγιουμτζής
α' εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Τώρα που θα φύγεις
πάρε μαζί σου για φυλαχτό
μυρτιά και πικροδάφνη
και της Φραγκογιαννούς τα πάθη
Και στρώσε τη ζωή σου
μ’ αγρύπνια και μαράζι
για του καιρού τ’ αγιάζι
και για την αμοιβή σου
νερό του παραδείσου θα γινώ
Τώρα που θα φύγεις
πάρε μαζί σου και το Χριστό
