Πέφτει, σηκώνεται..

Πέφτει, σηκώνεται 

με στόμα σχισμένο

στόμα μια ανοιχτή πληγή

μια πληγή που δαγκώνει

δαγκώνει ένα κομμάτι

του αδελφού του

μασάει ό,τι απέμεινε

απ τα λευκά καλοκαίρια

απ τη διαύγεια χρόνων αλλοτινών

Τώρα παντού ξένοι, παντού εχθροί

στους δρόμους, στις γωνίες

πρώτες πηγαίνουν οι σκιές

και πίσω τους τα σώματα

σώματα με στόματα που 

δαγκώνουν

δαγκώνουν για να μην κλάψουν

 Πόσος πόνος  ακόμα

για να μάθουμε, ίσως, κάποτε..

.. οτι η μόνη απάντηση

σ' ένα έρημο στόμα που δαγκώνει

είναι το φιλί;

(έγραψε η Βασιλική, στις 18 Αυγούστου 2013)

(Picture credits: http://payall.dk/data/images/the-inner-pain.jpg )