Μια αδιόρατη μεταξωτή κλωστή

Θυμάμαι..
τότε που μιλούσαμε τη γλώσσα των πουλιών..
πώς ευωδιάζει η ευγνωμοσύνη..
Θυμάμαι..
έναν αναστεναγμό πίσω απ τη γερτή πόρτα,
ένα περήφανο, ταξιδεμένο βλέμμα..
μια αδιόρατη, μεταξωτή κλωστή
που κανείς μας δεν ήθελε να κόψει
Θυμάμαι..
Σουρουπώνει..
Θυμάμαι..
(στίχοι: Βασιλικούλα)

....................
Κάθε κήπος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Λατέρνα: Νίκος Αρμάος