Κάθε ψυχή μες στο κουκούλι της
το στεγανό -σχεδόν- μα..
..κάποτε, κάποιος αφουγκράζεται
τον ανεπαίσθητο ήχο της βροχής
να κλαίει από μέσα
και ζητά να μπει
Γιατί 'ναι μια βροχή
που ανασυνθέτει
τ όνειρο, και που
γιατρεύει πιο βαθιά
απ όλες τις λιακάδες
του κόσμου.
(Β.)
(Β.)
