Μιχάλης Βιολάρης.. Γλυκιά φωνή, εύκαμπτη και ιδιαίτερη. Ερμηνείες που ομόρφυναν την εποχή τους και ακόμα ομορφαίνουν τις μέρες μας..
Με σημαντικές μουσικές σπουδές στο Εθνικό Ωδείο Λάρνακας, αλλά καί ακαδημαϊκές σπουδές στη Φιλοσοφική Αθηνών.. Νεοκυματικός, ξεκίνησε δίπλα στο Γιάννη Σπανό, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '60, κι αμέσως η φωνή του μας έγινε οικεία και αγαπήθηκε πολύ απο τους φίλους του πολιτισμού και του καλού τραγουδιού.. Τραγούδησε Γιάννη Σπανό και Λίνο Κόκοτο, Μίμη Πλέσσα και Γιώργο Κριμιζάκη, και Γιώργο Κατσαρό, και Απόστολο Καλδάρα, και.. και.. Και μελοποιημένη ποίηση και μεγάλους στιχουργούς. Συνθέτης κι ο ίδιος, μελοποίησε ποιήματα του Κύπριου ποιητή Χριστόδουλου Πασιαρδή, στον κύκλο τραγουδιών με τίτλο "ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ ΜΝΗΜΗ" του1996, που ήταν αφιερωμένος στον απελευθερωτικό αγώνα τηε Ε.Ο.Κ.Α. (1955-1959).
Εδώ ένα ελάχιστα γνωστό τραγούδι, απο τον προσωπικό του δίσκο Μιχάλης Βιολάρης 4. Σε μουσική Γιάννη Γκούμα και στίχους Γιάννη Κακουλίδη. Με ένα περίεργο 'στρίψιμο' στο ρεφραίν. Ένα ζεϊμπεκικο-διαμαντάκι, κοφτό, καρφωτό. Απλά και όμορφα. Και με καημό. Λιγάκι απ αυτόν έγινε τραγούδι.. Ο υπόλοιπος έμεινε εκεί που του ταιριάζει, στο σκοτάδι..
"..Αν θέλεις να μη σ αγαπώ
πες μου το αυτό το βράδυ
πες μου το τώρα που μπορώ
να κλάψω στο σκοτάδι.."
πες μου το αυτό το βράδυ
πες μου το τώρα που μπορώ
να κλάψω στο σκοτάδι.."