Μια σταγόνα ελευθερίας..

Η ανοιχτή αγκαλιά

Σπάζει και τις κρυφές

Αλυσίδες

Η ελεύθερη ψυχή

Ταξιδεύει πέρα απ το τέλος

Του φόβου

Μια σταγόνα ελευθερίας

Και μόνο

Η αγάπη

                                                               Β

Δωσ' του αγάπη μου να πιεί..

"..Χτες το βράδυ πήγαμε στο Μέγαρο Μουσικής για να παρακολουθήσουμε μια εκδήλωση προς τιμήν του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Αγαπάω τον Ιάκωβο Καμπανέλλη. Δεν τον γνωρίζω προσωπικά αλλά, λόγω της φιλικής μου σχέσης μ’ έναν δικό του άνθρωπο, είχα την τιμή να του σφίξω το χέρι δυο φορές. Και μια χτες, τρεις. Δεν είναι μόνο τα θεατρικά του έργα, δεν είναι οι στίχοι που έγραψε, δεν είναι η απίστευτη ζωή του – είναι που όλα αυτά τα βλέπεις στα μάτια του. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης έχει τα πιο όμορφα μάτια που έχω δει στη ζωή μου. .."

http://pitsirikos.blogspot.gr/2006/09/blog-post_12.html¨

Το ψωμί είναι στο τραπέζι
το νερό είναι στο σταμνί
το σταμνί στο σκαλοπάτι,
δώσε του ληστή να πιει.

Το ψωμί είναι στο τραπέζι
το νερό είναι στο σταμνί
το σταμνί στο σκαλοπάτι,
δώσε του Χριστού να πιει.

Δώσε μάνα του διαβάτη,
του Χριστού και του ληστή
δώσε μάνα να χορτάσει,
δώσ’ του αγάπη μου να πιει.

Δως μου τ αθάνατο νερό..

Βιάζονταν πολύ να φιληθούν. Μπήκαν στο σπίτι. Κλείδωσαν. 

Τις δυο καρέκλες τις άφησαν στον κήπο. Όσο έλειπαν 

τα πουλιά οικειοποιήθηκαν τις καρέκλες τους, τις έκαναν 

σκάλες για τα δωμάτιά τους. Όταν βράδιασε, 

όλα τα κατάπιανε τα φύλλα, χτυπώντας ηδονικά τις γλώσσες τους. 

Οι δυο καρέκλες περίμεναν ακόμη σα δυο μικρά ικριώματα 

στο χείλος μιας πράσινης μοναξιάς μπροστά στο φεγγάρι.

(Γιάννης Ρίτσος - Ελάχιστο Χρονικό του Έρωτα)

Φτάνει μια λέξη..

Φτάνει μια λέξη

δίκοπη

για να σκιστεί στα δυό

το σώμα της αγάπης.

Σκάλωσαν οι λέξεις..

Σκάλωσαν οι λέξεις

σε μια γραμμή απο σιωπή

ανάμεσα στο σκοτάδι

και στην αυγή

Κι αυτός που νιώθει δε μιλά

παρά με το τραγούδι

Ένας αιώνας κ' εννιά δευτερόλεπτα..

Δυο μήνες που δε σμίξαμε.
Ένας αιώνας
κ' εννιά δευτερόλεπτα.

Τι να τα κάνω τ' άστρα
αφού λείπεις;

Ένδοξοι κι άδοξοι
συναντημένοι κάποτε
στον ίδιο σφυγμό.
Δεν κάνει ο έρωτας
διακρίσεις.

Ούτε απόψε πανσέληνος.
Ένα κομμάτι λείπει.
Το φιλί σου.

Αυτός ο φόβος
μήπως έμεινε κάτι
που δεν το πήρα.
Κι ο φόβος
μήπως εκείνο το απέραντο
έχει τέλος.

(Γιάννης Ρίτσος, απο τη συλλογή: Γυμνό σώμα -1980)

Μέσα απ το τραγούδι βρίσκω ό,τι αγαπώ..

Δύο σταγόνες αίμα

που έγιναν τραγούδι

 

ψυχή που ανεβαίνει

αγγίζει λες το Φως