Φανουρόπιτα ζουμερή κι αφράτη (με 11 υλικά)

Φτιάχνω εδώ και καιρό μια νηστήσιμη πορτοκαλόπιτα κέικ, εξαιρετική, από την Τρελοκουζίνα της Βασούλας. Την μετέτρεψα σε φανουρόπιτα με την προσθήκη κανέλας, καρυδιών και σταφίδας, και τροποποιώντας λίγο την αρχική συνταγή. Πολύ ζουμερή, αφράτη και δροσερή.

Στερεά υλικά:

3 ποτήρια αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

1 ποτήρι ινδική καρύδα τριμμένη

1 ποτήρι σιμιγδάλι

1 1/2 ποτήρι ζάχαρη

1 ποτήρι καρύδια χοντροκοπανισμένα ή χοντροκομμένα στο χέρι

1 ποτήρι ξανθή σταφίδα

1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα κεϋλάνης (αν βάλετε απ την άλλη,την κάσια του σούπερ μάρκετ, βάλτε μισό κουταλάκι)

Υγρά υλικά

1 1/2 ποτήρι αραβοσιτέλαιο (και λίγο για το ταψί)

1 ποτήρι φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού

1 σόδα κουτάκι των 330 ml (έβαλα σουρωτή)

Απο πάνω

Ζάχαρη άχνη για το πασπάλισμα

Εκτέλεση: Βάζουμε σε λεκανίτσα τα στερεά υλικά. Προσθέτουμε τα υγρά και ανακατεύουμε με κουτάλι, και τέλος με το χέρι μέχρι να έχουμε μια ζύμη σαν του κέικ, όχι πολύ σφιχτή, και ομοιογενή. Αδειάζουμε σε ταψί που έχουμε λαδώσει ελαφρά με αραβοσιτέλαιο (χρησιμοποιώ στρόγγυλο μεγάλο ταψί διαμέτρου 30 εκατοστών περίπου) και ψήνουμε στους 180 για 50-55 λεπτά, στη μεσαία σχάρα, πάνω κάτω αντιστάσεις, ανάλογα με το φούρνο.

Βγάζουμε απ το φούρνο, πασπαλίζουμε με άχνη όπως είναι ζεστή για να κολλήσει, (την άχνη σε σουρωτήρι για να πέφτει ψιλή ψιλή όπως στους κουραμπιέδες) και αφήνουμε να κρυώσει καλά. Θέλει τουλάχιστον 3-4 ώρες πριν κοπεί για να σφίξει επειδή είναι πολύ αφράτη. Καλή επιτυχία!

εδώ η αρχική συνταγή της Βασούλας
https://el-gr.facebook.com/vasiascrazykitchen/posts/%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1-survivor-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B8%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%B4%CF%89%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CE%B1/1992726327633246/

..κρυμμένο τραγουδά το αηδόνι..

Μέσα στα σκοτεινά φυλλώματα

στην απελπισμένη νύχτα

κρυμμένο τραγουδά το αηδόνι

την αγάπη του

την αγάπη του

Η πληρωμή

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Γιάννης Σπανός

Ερμηνεία: Νίκος Οικονομίδης

(α' ερμηνεία: Χρήστος Εμμανουήλ, στο LP Μια Κυριακή του 1969.)

Άσε με να ξεκουραστώ

κοντά στα σκαλοπάτια σου

κι εσύ στο σπίτι το κλειστό

κοιμήσου με τα δάκρυα σου

Μέρες και νύχτες καρτερώ

για τα δικά σου πείσματα

και χάθηκα μες στον καιρό

σα ναυαγός στα κύματα

Έβγα μονάχα μια στιγμή

από το παραθύρι σου

και στείλε μου την πληρωμή

που κλαίω για χατίρι σου

Η διαφορά ανάμεσα στη συμπόνια και τη συναισθηματικότητα

του Αρχιμανδρίτη Ραφαήλ Κάρελιν

Η συμπόνια βασίζεται στην αγάπη για κάποιον άλλον: στην αγάπη ο 'άλλος΄γίνεται ένας άλλος "εαυτός" μας, ένα μαζί μας. Η συναισθηματικότητα βασίζεται στην αγάπη του εαυτού: Θλιβόμαστε όχι γιατί κάποιος άλλος πονά, αλλά μάλλον γιατί χαλάει η δική μας διάθεση. κι αντί να προσπαθούμε να ανακουφίσουμε λίγο τον πόνο που  υπάρχει στον κόσμο, προσπαθούμε απλά να απομακρύνουμε τις εικόνες της ταλαιπωρίας των άλλων  από το οπτικό μας πεδίο.

Η τέχνη και η λογοτεχνία προδιαθέτουν την ανθρώπινη ψυχή προς τη μίμηση, προς τη συναισθηματική "ανάμειξη" σε μια δεδομένη κατάσταση. Όταν ένας άνθρωπος έχει συνηθίσει να συμμετέχει κατά κάποιον τρόπο στην (δημιουργημένη και όχι αληθινή ) συναισθηματική κατάσταση των χαρακτήρων στη σκηνή, στις τηλεοπτικές σειρές και στα μυθιστορήματα, κι ο ίδιος αρχίζει να λειτουργεί ως ηθοποιός, "παίζοντας στη ζωή". Η τέχνη ευνοεί την ανάπτυξη μιας υψηλής ρευστότητας στην κατάσταση του νου - συχνά σε παθολογικό επίπεδο - και ένα είδος συναισθηματικής μεταφοράς στην εικόνα όσων, υποτίθεται, βιώνει κάποιος άλλος. Η  αγάπη πονάει για το άλλο πρόσωπο. νιώθει πόνο επειδή το άτομο αυτό αισθάνεται πόνο. Η συναισθηματικότητα αισθάνεται πόνο για τον εαυτό της. πονά επειδή μια αρνητική εικόνα της ταλαιπωρίας κάποιου άλλου έχει εισβάλει στη συνείδηση και προκαλεί αρνητικά, δυσάρεστα συναισθήματα.

Η αγάπη βασίζεται στην επιθυμία για το καλό των άλλων, ενώ η συναισθηματικότητα στηρίζεται στην επιθυμία για προσωπική συναισθηματική άνεση. Θεωρεί τα βάσανα των άλλων ως μια δυσάρεστη διασάλευση της προσωπικής συναισθηματικής γαλήνης. Ένα συναισθηματικό άτομο δεν μπορεί να αγαπήσει, αλλά μπορεί να ερωτευτεί, να δημιουργήσει είδωλα για τον εαυτό του, να τα υπηρετήσει, και μ αυτά να γεμίσει την ψυχή του. Η άλλη όψη της συναισθηματικότητας είναι η σκληρότητα. Για ένα συναισθηματικό άτομο, αυτό που βρίσκεται πέρα από τα όρια της άμεσης εμπειρίας είναι ξένο και ασήμαντο. Στο "Μικρό Πρίγκηπα" του Saint-Exupery, ο συγγραφέας αποκαλύπτει: "Αν το μικρό μου αστέρι σβήσει, τι με νοιάζει ο υπόλοιπος Κόσμος..". Με άλλα λόγια, αυτό το μικρό αστέρι  το οποίο ερωτεύτηκα είναι πιο σημαντικό για μένα απ όλο τον Κόσμο.

Ένας άνθρωπος  μπορεί να κλάψει στη θέα ενός άρρωστου σκύλου από συναισθηματικότητα και ταυτόχρονα να παραμένει κουφός και αδιάφορος προς τα δεινά εκατομμυρίων ανθρώπων, αρκεί να μην χρειαστεί να δει τον πόνο τους. Η συναισθηματικότητα δεν είναι αγάπη, αλλά μάλλον νοσηρός εντυπωσιασμός, χρόνια καταπιεσμένη υστερία που παίρνει τη θέση της αγάπης.

(από εδώ:  https://stjohndc.org/en/orthodoxy-foundation/homilies/what-distinguishes-compassion-sentimentality-archimandrite-raphael-karelin
μετάφραση: Λιλάκι)

Σπιτικές.. ωτασπίδες από φυσικά υλικά

Για έξι ωτασπίδες θα χρειαστείτε:
Δυο μπαλίτσες από βαμβάκι (κατά προτίμηση βιολογικό)
Δύο κουταλάκια ελαιόλαδο
Ένα κουταλάκι κερί μέλισσας
Προαιρετικά: λίγες σταγόνες ωτικό υγρό για τον πόνο στο αυτί.

Εκτέλεση
Σε μπαιν μαρι, ή σε πολύ χαμηλή φωτιά, ζεσταίνετε το λάδι με το κερί (σε τρίμματα) μέχρι να λιώσει το κεράκι. Προσθέτετε λίγο ωτικό υγρό αν θέλετε.
Κόβετε κάθε μπάλα βαμβάκι με ψαλίδι σε τρία κομμάτια όπως φαίνεται στο βίντεο.
Βουτάτε κάθε κομμάτι στο μείγμα λαδιού  - κεριού να ποτίσει ολόκληρο. Το ακουμπάτε σε λαδόκολλα (στο βίντεο σε γυαλί) να κρυώσει λίγο.
Πλάθετε την κάθε ωτασπίδα σε σχήμα βύσματος αυτιού, και αποθηκεύετε σε πλαστικό σακουλάκι.

Το βίντεο εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=lYM2TIm7-Bk

Πού πας με ψεύτικα όνειρα..

Η ιστορία μιας Χώρας μέσα σε λίγα λεπτά..

κι ένας συγκλονιστικός Θανάσης Βέγγος

Γράφει η χρήστης στο youtube..

Για μένα η πιο συγκλονιστική στιγμή του Θανάση Βέγγου... Η σκηνή που σέρνει το καρότσι με τους νεκρούς στην ανηφόρα, το ύφος του, το βουβό κλάμα κρατώντας στα χέρια το νεκρό παιδί μπροστά στην εκκλησιά, το βλέμμα του... "Καιρός να δεις"... Αυτό το βλέμμα, μου έδειξε δρόμο ζωής. Από την σπονδυλωτή ταινία "Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας" (1976) "Γιατί χαίρεται ο κόσμος" του Ντίνου Κατσουρίδη "7 χρόνια γύψος" των Πάνου Γλυκοφρύδη, Λ. Αντωνάκου Σου είπαν ψέματα (Καιρός να δεις) - Μαρία Φαραντούρη, Αντώνης Καλογιάννης στίχοι, μουσική: Μίκης Θεοδωράκης από τον δίσκο "Θεοδωράκης διευθύνει Θεοδωράκη νο2" 1971, 1974, 1994 ("Romancero Gitan", "Τα τραγούδια του Αντρέα", "Μυθιστόρημα Μυθολογία") Σου είπαν ψέμματα πολλά, ψέμματα σήμερα σου λένε ξανά κι αύριο ψέμματα ξανά θα σου πουν, ψέμματα σου λένε οι εχθροί σου μα κι οι φίλοι σου, σου κρύβουν την αλήθεια. Ψεύτικη δόξα σου τάζουν οι ψεύτες μα κι οι φίλοι σου με ψεύτικες αλήθειες σε κοιμίζουν, πού πας με ψεύτικα όνειρα; πού πας με ψεύτικα όνειρα; Καιρός να σταματήσεις, καιρός να τραγουδήσεις, καιρός να κλάψεις και να πονέσεις, καιρός να δεις.

  

Μερέντα νηστίσιμη αλάδωτη

Υλικά:

400 γραμμάρια κουβερτούρα μαύρη (υγείας)

200 γραμμάρια νερό

2 κουταλιές σούπας ταχίνι

2 κουταλιές σούπας μέλι

Εκτέλεση

Ζεσταίνω το νερό σε κατσαρολάκι ως να αρχίσει να βράζει. Αποσύρω απ τη φωτιά και προσθέτω την κουβερτούρα που την έχω κόψει σε κομματάκια. Ανακατεύω ως να διαλυθεί η κουβερτούρα μέσα στο νερό και να γίνει το μείγμα σαν αραιό σιρόπι. Προσθέτω το ταχίνι και το μέλι και ανακατεύω ζωηρά να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Αφήνω να κρυώσει ανακατεύοντας κατά διαστήματα. Όταν έρθει σε θερμοκρασία δωματίου είναι παχύρρευστη. Την αποθηκεύω σε βάζο εκτός ψυγείου για άμεση κατανάλωση.

Τον ουρανό που σου ταξα..

Το πρώτο επεισόδιο της μουσικής εκπομπής Στην υγειά μας, με οικοδεσπότη τον Σπύρο Παπαδόπουλο, προβλήθηκε το 2004 και ήταν αφιερωμένο στον Μάνο Ελευθερίου. Απ αυτό το πρώτο επεισόδιο και το απόσπασμα που ακολουθεί, όπου ο Παντελής Θαλασσινός λέει δυο λόγια για το φίλο του και τραγουδά με την κιθάρα του το: "Τον ουρανό που σού ταξα".. ένα όμορφο τραγούδι σε στίχους του Μάνου και μουσική δική του.