Στη δύση των προσδοκιών
ζωντανεύουν τα τρυφερότερα όνειρα.
Εκείνα που δεν άγγιξες ποτέ
κι ας ήταν σε κάθε λοξοδρόμι
αόρατος οδηγός
προς το κέντρο σου,
ξανά.
(έγραψε η Βασιλική.
Photo credits: http://asyouwish.tumblr.com/post/15356709706/bride-at-sunset )
Υπάρχει λές καιρός πάντα να αγγίξουμε κάποια όνειρά μας , ή ό,τι περνά χάνεται κιόλας ... Είναι αρκετό από μόνο του το " θέλω " , ή όχι ... Μήπως το " μπορώ " είναι πολύ πιό δύσκολο από το " θέλω " ... ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω Μπάμπη μου τα όνειρα που ζουν πάντα μέσα μας, είτε είναι σχεδόν σα να έχουν ήδη υλοποιηθεί, είτε τα έχουμε απόλυτη ανάγκη, είτε, κάποτε, μπορεί και να γίνουν πραγματικότητα. Όπως και να χει, είναι πλέον κομμάτι μας..
ΔιαγραφήΣτην άκρη των προσδοκιών
ΑπάντησηΔιαγραφήανοίγεται το Άπειρο.
Εκεί μέσα έχουν χαθεί
-ή ρίξαμε εμείς κάποια στιγμή-
όλα τα χθες και τα αύριο.
Κρατάμε πια στα χέρια μας
ένα ασχημάτιστο τώρα
και το περιβάλλουμε συνεχώς
με τη ζωντανή μας ανάσα.
:* φιλί..
Διαγραφή