Όπως σιγά σιγά βυθίζεται
στη θάλασσα του ονείρου
κι αυτό το καλοκαίρι
κι όπως η σκέψη χαμηλώνει
να συναντήσει τις σκιές
του φθινοπώρου
εσύ να μου φυλάξεις
εκείνο το κοχύλι που μας ξέρει
μαζί να το κρατήσουμε
σαν ανταμώσουμε ξανά.
στη θάλασσα του ονείρου
κι αυτό το καλοκαίρι
κι όπως η σκέψη χαμηλώνει
να συναντήσει τις σκιές
του φθινοπώρου
εσύ να μου φυλάξεις
εκείνο το κοχύλι που μας ξέρει
μαζί να το κρατήσουμε
σαν ανταμώσουμε ξανά.
(έγραψε η Βασιλική, την Κυριακή 25 Αυγούστου 2013)
(image credits: http://farm9.staticflickr.com/8300/7892126764_c80fcfc419_z.jpg )
Τρυφερότητα που καθρεφτίζεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήto alataki
Ευχαριστώ για το δροσερό πέρασμα :)
ΔιαγραφήΥπέροχο, αδελφούλα...υπέροχο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άλλο καλοκαίρι θα το ξαναβρούμε το κοχύλι μας...
Θα το ξαναβρούμε, ναι..
Διαγραφή