Αυτή Ήταν η Ελλάδα..

Αυτή Ήταν η Ελλάδα. Μερικές δεκαετίες πίσω. Πριν το εύκολο χρήμα, το χρηματιστήριο, την τενεκεδένια χλιδή, πριν το δημοσιοϋπαλληλίκι ως μοναδικό 'όνειρο', τις 'λαίδες' και τα πρωινομεσημεριανάδικα.
Μια Ελλάδα φτωχή, στερημένη, με βαριά ιστορία καταστροφών, πολέμων, δικτατοριών, προδοσιών. 

Με αμάθεια, με συμπλέγματα αλλά και με φιλότιμο κι ανθρωπιά.

Είναι το άσημο, φτωχοντυμένο αηδονάκι εκείνο που τραγουδά πιό όμορφα, απ όλα τ άλλα πουλιά. Γιατί είναι ελεύθερο απο κάθε είδους φυλακή. Του σώματος ή της ψυχής. 

Απο το κανάλι του φίλου Τάκη στο youtube.

(https://www.youtube.com/user/takis4545)

Ο Στέφανος..

Ο Αντώνης Καλογιάννης γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου 1940, στην Καισαριανή, απο προσφυγική οικογένεια. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, έκανε πολλά επαγγέλματα, ώσπου, κάπου στα 1966, στο τσαγκαράδικο που δούλευε, τον άκουσε να τραγουδά ο Μίκης Θεοδωράκης, που περνούσε εκείνη τη στιγμή τυχαία απ' έξω ... Αμέσως του πρότεινε να τραγουδήσει σ' ένα νέο κύκλο τραγουδιών που ετοίμαζε τότε, τα Γράμματα Από Τη Γερμανία σε στίχους Φώντα Λάδη. (ο δίσκος κυκλοφόρησε μετά τη δικτατορία, το 1975). Έδωσε λοιπόν τις πρώτες συναυλίες του στην τότε Σοβιετική Ένωση, μαζί με την Μαρία Φαραντούρη, παίρνοντας τη θέση του Γιάννη Πουλόπουλου, ο οποίος ακύρωσε την συμμετοχή του στις συναυλίες αυτές την τελευταία στιγμή. Με τον τρόπο αυτό, βρέθηκε από τσαγκάρης της Καισαριανής να τραγουδάει Θεοδωράκη στην φημισμένη αίθουσα Τσαικόφσκι, στην Μόσχα.

Μετά τις συναυλίες, στα τέλη του 66 επέστρεψε στην Ελλάδα και ξεκίνησε να εμφανίζεται με το συγκρότημα του Μίκη και τη Μαρία Φαραντούρη στο «Τζάκι» της οδού Μουρούζη. Ο ίδιος θυμάται:

"Στην αρχή είχα αντιρρήσεις. Φοβόμουν ν΄αφήσω πάλι τη δουλειά. Η Φαραντούρη με έπεισε τότε ότι δεν είμαι πια ένας τσγκάρης, αλλά τραγουδιστής. Πραγματικά, ξεκινάμε εκεί οι δύο και η Μαρίζα Κωχ. Από τις πρώτες μέρες γνωρίζω τον Βαγγέλη Γκούφα, τον Δημήτρη Χριστοδούλου. Ο Χριστοδούλου έρχεται, με πιάνει από το σβέρκο και μου λέει ότι είμαι ένας δεύτερος Μπιθικώτσης. Αν σου βάλω έναν δίσκο από εκείνη την εποχή, είναι αλήθεια, δεν θα με αναγνωρίσεις. Σε καθημερινή βάση είναι στο μαγαζί ο Δημήτρης ο Χορν και όλη η ηγεσία της Αριστεράς, της αντιπολίτευσης. Τότε ο Γιάννης ο Διδίλης με πάει στη ΛΥΡΑ του κ. Πατσιφά και ηχογραφώ δύο δικά μου τραγούδια, καθώς και δύο τραγούδια του Ξαρχάκου σε δεύτερη εκτέλεση. Δεν ξέρω αν κυκλοφόρησαν ποτέ εδώ. Εγώ τα βρήκα μετά από χρόνια σε ένα σούπερ μάρκετ στην Κοπεγχάγη. Όλα αυτά συμβαίνουν μέχρι την παραμονή της δικτατορίας.....".

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έδωσε πολλές συναυλίες πολιτικού χαρακτήρα στο εξωτερικό μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη και λαϊκή ορχήστρα. Όταν ο Μίκης αποφυλακίστηκε το 1970, έδωσαν μαζί περισσότερες από 500 συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία.  Ερμήνευσε τραγούδια του Μίκη καί στη δισκογραφία βέβαια (Πνευματικό Εμβατήριο (Αρκαδία V), Κατάσταση Πολιορκίας, Ο Θεοδωράκης διεθύνει Θεοδωράκη 1,2,3 κ.α.)

Το 1972 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται σε μπουάτ της Πλάκας κάνοντας ήδη μια στροφή στο νεοκυματικό και το έντεχνο λαϊκό τραγούδι της εποχής. Την ίδια χρονιά ηχογράφησε το LP της Olympic Συνοικισμός Α', σε μουσική Δήμου Μούτση.

Απο κει και το αγαπημένο μου αυτό τραγούδι. Ο Στέφανος, σε στίχους Γιάννη Μιχαηλίδη.

 

Ο Μάνος Λοϊζος, ο Γιάννης Πουλόπουλος και μια ανέκδοτη δεύτερη μελοποίηση ενός πασίγνωστου τραγουδιού

Το 1966 κυκλοφόρησε η ελληνική ταινία (μελό) 'Αγάπη που δε σβήνει ο χρόνος', με το Χρήστο Νέγκα και την Ελένη Προκοπίου. Στο τέλος της ταινίας ακούμε μια στροφή (κι ένα.. φωνήεν απ το ρεφραίν) και οι στίχοι είναι τόσο, μα τόσο οικείοι.
Νύσταξες άστρο μου, φεγγάρι μου.. Πρόκειται για το 'Όλα δικά σου μάτια μου', σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, μα όχι με την πασίγνωστη μελοποίηση του Μίμη Πλέσσα. Όπως αποδεικνύεται, ο Μάνος Λοϊζος είχε μελοποίησει  τους στίχους του φίλου του πριν απ τον Πλέσσα, εκδοχή που έμεινε τελικά.. στο συρτάρι*. Η φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου, στο ξεκίνημά του, τρυφερή κι αγαπημένη.

Εδώ οι τίτλοι της ταινίας, με τη μουσική του Μάνου Λοίζου:

Κι εδώ το τέλος της ταινίας, με το ανέκδοτο απόσπασμα του τραγουδιού.

Και ξανά, με λίγο πιό χαμηλό ήχο αλλά με ολόκληρο το ρεφραίν.

 Απ το κανάλι του φίλου Μανολιού (tzilivak).
( https://www.youtube.com/channel/UCIreE4pGBpZr3iJSpF4JyHQ )

*  Τη συγκεκριμένη μελωδία, αλλά με διαφορετικούς στίχους, την κυκλοφόρησε τελικά ο Μάνος σε δισκάκι με τον τίτλο "Σαββατοβραδο" με τη Ζωή Φυτούση και το Μάριο Κωστογλου το 1967. Στιχουργός και πάλι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.

Αντίο πατρίδα μου..

Το τραγούδι Αντίο πατρίδα μου γράφτηκε απο τον Enrico Macias (το αληθινό του όνομα είναι Gaston Ghrenassia) μέσα στη βάρκα που τον μετέφερε, 'εξόριστο' λόγω διώξεων, απο την Αλγερία στη Γαλλία.

Ο Ενρίκο Μασίας γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1938  στο Constantine της Αλγερίας, και είναι Αλγερινός Γαλλοεβραίος τραγουδιστής.

Ο πατέρας του ήταν βιολιστής σε μια ορχήστρα που έπαιζε maalouf, δηλαδή ανδαλο-αραβική μουσική. Ο Ενρίκο έπαιζε κιθάρα απο μικρό παιδί και άρχισε να συμμετέχει στην ορχήστρα στα 15 του, παίρνοντας σύντομα τη θέση του Cheick Raymond που ήταν ο πρώτος κιθαρίστας. Στη συνέχεια δούλεψε ως δάσκαλος, αλλά συνέχισε καί την κιθάρα.

Το 1961, ο Cheick Raymond σκοτώθηκε, και την ίδια χρονιά ξέσπασε η αλγερινή επανάσταση.

Η κατάσταση έγινε επικίνδυνη για τους Εβραίους κατοίκους του Constantine, και ο Ενρίκο έφυγε, 'εξόριστος' για τη Γαλλία μαζί με τη γυναίκα του Suzie (που ήταν κόρη του Cheick Raymond). Μέσα στη βάρκα που τον έπαιρνε μακριά απ την αγαπημένη του πατρίδα έγραψε το τραγούδι αυτό, που ήταν και το πρώτο που ηχογράφησε στα Γαλλικά, το 1962 στο Παρίσι.

Ακολούθησε μια τεράστια καριέρα, για έναν υπέροχο μουσικό, τραγουδιστή και άνθρωπο.

(το βίντεο απο το κανάλι του Κώστα Λογιτσιώτη στο youtube

https://www.youtube.com/user/logkost1 )

Βιεννέζικη τούρτα πραλίνα φουντουκιού-σοκολάτα

Θα χρειαστείτε:
2 φύλλα παντεσπάνι τετράγωνο η στρόγγυλο, μεγάλο (χρησιμοποίησα παντεσπάνι σοκολάτας)

για την άσπρη κρέμα
-400 ml κρέμα γάλακτος , 1 κ.σ. ζάχαρη άχνη

για την πραλίνα φουντουκιού-σοκολάτας
-300 γραμμάρια ωμά φουντούκια + μισή κούπα ζάχαρη
-450 γραμμάρια σοκολάτα ζαχαροπλαστικής (έβαλα 350 γραμμάρια γάλακτος και 100 μαύρη, πράξτε κατά βούληση)
-1 1/2 κούπα κρέμα γάλακτος και δυο κ.σ. γάλα
-1 στικ βουτύρου (1/2 κούπα) ανάλατο βούτυρο μαλακό, σε θερμοκρασία δωματίου

για το γλάσο σοκολάτας
200 γραμμάρια σοκολάτα τζαντούγια
200 γραμμάρια σοκολάτα γάλακτος ζαχαροπλαστικής
300 ml κρέμα γάλακτος *
(* αν δεν θέλετε να βάλετε τζαντούγια η αναλογία είναι 200 γραμμάρια σοκολάτα ζαχαροπλαστικής, γάλακτος ή μαύρη, ή ανάμεικτη, και 200 ml κρέμα γάλακτος)
1 κουταλιά σούπας ανθόμελο (ελαφρύ και αρωματικό, όχι πευκόμελο ή άλλο βαρύ μέλι)

Ετοιμάζω πρώτα την πραλίνα.
Ψήνω τα φουντούκια, απλωμένα σε λαδόχαρτο, στους 150-160 βαθμούς για 10 λεπτά περίπου, να τα δω να καβουρντιστούν χωρίς να καούν βέβαια.
Βγάζω απο το φούρνο και τα κλείνω ζεστά όπως είναι μέσα σε καθαρή πετσέτα κουζίνας. Αφήνω δυο τρία λεπτά και τρίβω ελαφρά, έξω απ την πετσέτα. Έτσι αφαιρούνται εύκολα τα φλούδια.
Βάζω σε τηγανάκι τη ζάχαρη, σε μέτρια φωτιά, και την κάνω καραμέλλα (να χρυσίσει και να διαλυθεί όλη η ζάχαρη, όχι να μαυρίσει). Κλείνω τη φωτιά, ρίχνω τα φουντούκια, ανακατεύω γρήγορα να πάει παντού η καραμέλλα, τα ρίχνω σε απλωμένο λαδόχαρτο.
Μόλις κρυώσουν σπάω σε κομμάτια, κρατάω μερικές συστάδες φουντουκιών για το στόλισμα της τούρτας, και τα υπόλοιπα τα χτυπάω στο μούλτι, με διαλείμματα για να μη μου καεί. Μετράω ως το 50, σταματάω, σε λίγο ξαναρχίζω. Αρχικά τα φουντούκια θα γίνουν σκόνη. Μετά θα δω ότι αρχίζει να γίνεται ελαιώδης κρέμα. Συνεχίζω το χτύπημα ως να έχω ελαιώδη λείο πολτό. (10 λεπτά περίπου χτύπημα).
Κόβω τη σοκολάτα σε μικρά κομματάκια. Σε κατσαρολάκι βάζω την κρέμα γάλακτος, το βούτυρο κ το γάλα. Ζεσταίνω καλά , σβήνω το μάτι , αποσύρω απ τη φωτιά, Ρίχνω μέσα τη σοκολάτα, ανακατεύω συνεχώς μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Οταν είναι έτοιμο ρίχνω μέσα την πραλίνα φουντουκιού και ανακατεύω καλά να γίνουν ένα, Αφήνω στην άκρη για δυο τρεις ώρες να σφίξει αρκετά, αλλά να απλώνεται. Αν χρειαστεί βάζω για λίγο στο ψυγείο παρακολουθώντας το πήξιμο.

Χτυπάω τα 400 ml κρέμας γάλακτος με λιγη άχνη να γίνουν σαντιγύ να στέκεται.

Σε βάση τούρτας στρώνω το ένα παντεσπάνι, απο πάνω αλείφω άσπρη κρέμα (την ελαφριά σαντιγύ μου). Πολύ λεπτή στρώση αλλά να πάει παντού. Βάζω στην κατάψυξη για ένα τέταρτο.
Βγάζω απ την κατάψυξη, απλώνω πάνω τη μισή δόση της πραλίνας. Ξαναβάζω στην κατάψυξη για δέκα λεπτά.
Βγάζω απ την κατάψυξη, τοποθετώ απο πάνω το δεύτερο φύλλο παντεσπάνι, και μια δόση ακόμα άσπρης κρέμας, λεπτή. Βάζω στην κατάψυξη για 1 τέταρτο.
Βγάζω απ την κατάψυξη, απλώνω την υπόλοιπη πραλίνα, βάζω πάλι στην κατάψυξη για δεκα λεπτά, μέχρι να ετοιμάσω το γλάσο.

Το γλάσο σοκολάτας.
Σε κατσαρολάκι ζεσταίνω την κρέμα γάλακτος (δεν τη βράζω, προσέχω μην τσικνίσει, απλά τη ζεσταίνω καλά σε χαμηλή φωτιά).
Βγάζω απ τη φωτιά, προσθέτω τις σοκολάτες σε μικρά κομμάτια ανακατεύοντας ζωηρά. Όταν λιώσουν μέσα στην κρέμα προσθέτω και το μέλι, και ανακατεύω να γίνουν ένα.

Βγάζω την τούρτα απ την κατάψυξη, και ρίχνω το γλάσο, κουταλιά κουταλιά, ξεκινώντας απ το κέντρο, να καλύψει την πάνω επιφάνεια και τέλος να χυθεί στα πλάγια. (καλό είναι να έχω πιατέλα με περιθώριο για το γλάσο που θα τρέξει). Με το κουτάλι φροντίζω να καλύψει τα πλαϊνά όσο θέλω.
Βάζω για λίγο στο ψυγείο σε κανονική ψύξη αυτή τη φορά, να σφίξει ελαφρά, βγάζω και στολίζω με τα καραμελωμένα φουντούκια που κράτησα.

Καλή επιτυχία!

Στο 'να μου χέρι το τσιγάρο..

Ο Γιάννης Πουλόπουλος σε μια εκτέλεση του τραγουδιού 'Καράβια - αλήτες' που δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε δίσκο. Με κιθάρα. Σε μουσική Μάνου Λοίζου και στίχους Φώντα Λάδη, απο την ταινία Ζαβολιές του 1969.
(Ολόκληρη η ταινία στο ωραίο κανάλι του giannis papa : https://www.youtube.com/channel/UCRul2S-MfsWZ7XrUi-UEbYQ )

για τα χρόνια που θα φύγουν..

Όλα στη θέση τους..

-Η Ζωζώ, ζουμερά καλλίγραμμη να χορεύει συρτάκι με τα παληκάρια της

-Ο αθέατος Στέλιος Ζαφειρίου να κεντάει μοναδικά με το μπουζούκι του τις μελωδίες του Μίμη Πλέσσα

-Ο μεγάλος Δημήτρης Χριστοδούλου να σταλάζει ποίηση σ' ένα ακόμα κινηματογραφικό 'τραγουδάκι'

-Που το τραγουδά ένας -πάντα λίγο ονειρικός και λίγο 'απών'- Γιάννης Πουλόπουλος (καθισμένος στο σκαλάκι με την κιθάρα του, να προσποιείται πως παίζει, γιατί αλλιώς λέει δεν ήξερε τι να κάνει με τα χέρια του)

-Μέσα στο ασπρόμαυρο σκηνικό των παιδικών μας χρόνων, εκεί που επιστρέφουμε όταν η ενήλικη ζωή θυμίζει θρυμματισμένο καθρέφτη

..για τα χρόνια που θα φύγουν

σαν πουλιά και θα χαθούν..

(απο την ταινία: Ο Ψεύτης, 1968

το βίντεο στο κανάλι: https://www.youtube.com/user/Parapligikos1968?feature=watch )

Κιουνέφε..

Για ένα μικρό ταψάκι θα χρειαστείτε:
150 γραμμάρια καταίφι, σε θερμοκρασία δωματίου, 'χτενισμένο' ωστε να έχουν ξεχωρίσει καλά τα μακαρονάκια του.
100 γραμμάρια τυρί (φρέσκια μοτσαρέλα σε λεπτές φέτες, ή ανθότυρο, ή φρέσκια μηζύθρα.
Οι Τούρκοι χρησιμοποιούν το τυρί ντίλ, το οποίο μοιάζει αρκετά με τη φρέσκια μοτσαρέλα)
50 γραμμάρια βούτυρο, και λίγο παραπάνω για το ταψί.
1 φλυτζάνι ζάχαρη
1 φλυτζάνι νερό
τον χυμό απο 1/4 του λεμονιού
φυστίκι τριμμένο ή καρύδι τριμμένο (προαιρετικά)

Βράζετε τη ζάχαρη με το νερό, να γίνει πηχτό σιρόπι (αφού πάρει βράση χαμηλώνετε  τη φωτιά και το αφήνετε να σιγοβράσει για δέκα λεπτά. Στο τέλος προσθέτετε το χυμό του λεμονιού, ανακατεύετε, κλείνετε τη φωτιά και αφήνετε να κρυώσει.)

Σε μια βάση κοπής βάζετε το καταϊφι, και μ ένα μαχαίρι το ψιλοκόβετε, όπως φαίνεται στο βίντεο. Τοποθετείτε σ ένα μεγάλο μπώλ, προσθέτε το βούτυρο μαλακωμένο (σε θερμοκρασία δωματίου, και ανακατεύετε με τα χέρια ως να πάει παντού το βούτυρο.

Στρώνετε το μισό καταϊφι σ ένα μικρό ταψάκι (μεγέθους πιάτου), πατώντας το καλά, μ ένα πιάτο ή ένα άλλο ταψάκι ίδιου μεγέθους, να γίνει πλακέ. Βάζετε απο πάνω το τυρί κομμένο σε λεπτές φέτες να καλύψει όλη την επιφάνεια, μετά το υπόλοιπο καταϊφι, και πατάτε και πάλι να γίνει πλακέ.

Μπορείτε να το ψήσετε στο μάτι της κουζίνας (όπως φαίνεται στο βίντεο) , ή σε προθερμασμένο φούρνο, στους 160 βαθμούς για 45 λεπτά περίπου.
Αν κάνετε μεγαλύτερη ποσότητα (πολλαπλασιάζοντας τις αναλογιες ανάλογα) ανεβάστε το φούρνο στους 180 βαθμούς και ψήστε για 45 λεπτά με μια ώρα (ως να ροδίσει καλά πάνω και κάτω).

Βγάζετε απ το φούρνο και σιροπιάζετε, όπως είναι καυτό, με το ήδη κρύο σιρόπι. Εναλλακτικά, φτιάχνετε το καταϊφι απο πριν, και το σιροπιάζετε, κρύο, με καυτό σιρόπι. Πασπαλίζετε με φυστίκι ή καρύδι τριμμένο, αν σας αρέσει. Σερβίρεται επίσης με μια μπάλα παγωτό απο πάνω!

Καλή επιτυχία!