Ο Αντώνης Καλογιάννης γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου 1940, στην Καισαριανή,
απο προσφυγική οικογένεια. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, έκανε πολλά
επαγγέλματα, ώσπου, κάπου στα 1966, στο τσαγκαράδικο που δούλευε, τον
άκουσε να τραγουδά ο Μίκης Θεοδωράκης, που περνούσε εκείνη τη στιγμή
τυχαία απ' έξω ... Αμέσως του πρότεινε να τραγουδήσει σ' ένα νέο κύκλο
τραγουδιών που ετοίμαζε τότε, τα Γράμματα Από Τη Γερμανία σε στίχους
Φώντα Λάδη. (ο δίσκος κυκλοφόρησε μετά τη δικτατορία, το 1975). Έδωσε
λοιπόν τις πρώτες συναυλίες του στην τότε Σοβιετική Ένωση, μαζί με την
Μαρία Φαραντούρη, παίρνοντας τη θέση του Γιάννη Πουλόπουλου, ο οποίος
ακύρωσε την συμμετοχή του στις συναυλίες αυτές την τελευταία στιγμή. Με
τον τρόπο αυτό, βρέθηκε από τσαγκάρης της Καισαριανής να τραγουδάει
Θεοδωράκη στην φημισμένη αίθουσα Τσαικόφσκι, στην Μόσχα.
Μετά τις συναυλίες, στα τέλη του 66 επέστρεψε στην Ελλάδα και ξεκίνησε να εμφανίζεται με το συγκρότημα του Μίκη και τη Μαρία Φαραντούρη στο «Τζάκι» της οδού Μουρούζη. Ο ίδιος θυμάται:
"Στην αρχή είχα αντιρρήσεις. Φοβόμουν ν΄αφήσω πάλι τη δουλειά. Η Φαραντούρη με έπεισε τότε ότι δεν είμαι πια ένας τσγκάρης, αλλά τραγουδιστής. Πραγματικά, ξεκινάμε εκεί οι δύο και η Μαρίζα Κωχ. Από τις πρώτες μέρες γνωρίζω τον Βαγγέλη Γκούφα, τον Δημήτρη Χριστοδούλου. Ο Χριστοδούλου έρχεται, με πιάνει από το σβέρκο και μου λέει ότι είμαι ένας δεύτερος Μπιθικώτσης. Αν σου βάλω έναν δίσκο από εκείνη την εποχή, είναι αλήθεια, δεν θα με αναγνωρίσεις. Σε καθημερινή βάση είναι στο μαγαζί ο Δημήτρης ο Χορν και όλη η ηγεσία της Αριστεράς, της αντιπολίτευσης. Τότε ο Γιάννης ο Διδίλης με πάει στη ΛΥΡΑ του κ. Πατσιφά και ηχογραφώ δύο δικά μου τραγούδια, καθώς και δύο τραγούδια του Ξαρχάκου σε δεύτερη εκτέλεση. Δεν ξέρω αν κυκλοφόρησαν ποτέ εδώ. Εγώ τα βρήκα μετά από χρόνια σε ένα σούπερ μάρκετ στην Κοπεγχάγη. Όλα αυτά συμβαίνουν μέχρι την παραμονή της δικτατορίας.....".
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έδωσε πολλές συναυλίες πολιτικού χαρακτήρα στο εξωτερικό μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη και λαϊκή ορχήστρα. Όταν ο Μίκης αποφυλακίστηκε το 1970, έδωσαν μαζί περισσότερες από 500 συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία. Ερμήνευσε τραγούδια του Μίκη καί στη δισκογραφία βέβαια (Πνευματικό Εμβατήριο (Αρκαδία V), Κατάσταση Πολιορκίας, Ο Θεοδωράκης διεθύνει Θεοδωράκη 1,2,3 κ.α.)
Το 1972 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται σε μπουάτ της Πλάκας κάνοντας ήδη μια στροφή στο νεοκυματικό και το έντεχνο λαϊκό τραγούδι της εποχής. Την ίδια χρονιά ηχογράφησε το LP της Olympic Συνοικισμός Α', σε μουσική Δήμου Μούτση.
Απο κει και το αγαπημένο μου αυτό τραγούδι. Ο Στέφανος, σε στίχους Γιάννη Μιχαηλίδη.
Μετά τις συναυλίες, στα τέλη του 66 επέστρεψε στην Ελλάδα και ξεκίνησε να εμφανίζεται με το συγκρότημα του Μίκη και τη Μαρία Φαραντούρη στο «Τζάκι» της οδού Μουρούζη. Ο ίδιος θυμάται:
"Στην αρχή είχα αντιρρήσεις. Φοβόμουν ν΄αφήσω πάλι τη δουλειά. Η Φαραντούρη με έπεισε τότε ότι δεν είμαι πια ένας τσγκάρης, αλλά τραγουδιστής. Πραγματικά, ξεκινάμε εκεί οι δύο και η Μαρίζα Κωχ. Από τις πρώτες μέρες γνωρίζω τον Βαγγέλη Γκούφα, τον Δημήτρη Χριστοδούλου. Ο Χριστοδούλου έρχεται, με πιάνει από το σβέρκο και μου λέει ότι είμαι ένας δεύτερος Μπιθικώτσης. Αν σου βάλω έναν δίσκο από εκείνη την εποχή, είναι αλήθεια, δεν θα με αναγνωρίσεις. Σε καθημερινή βάση είναι στο μαγαζί ο Δημήτρης ο Χορν και όλη η ηγεσία της Αριστεράς, της αντιπολίτευσης. Τότε ο Γιάννης ο Διδίλης με πάει στη ΛΥΡΑ του κ. Πατσιφά και ηχογραφώ δύο δικά μου τραγούδια, καθώς και δύο τραγούδια του Ξαρχάκου σε δεύτερη εκτέλεση. Δεν ξέρω αν κυκλοφόρησαν ποτέ εδώ. Εγώ τα βρήκα μετά από χρόνια σε ένα σούπερ μάρκετ στην Κοπεγχάγη. Όλα αυτά συμβαίνουν μέχρι την παραμονή της δικτατορίας.....".
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έδωσε πολλές συναυλίες πολιτικού χαρακτήρα στο εξωτερικό μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη και λαϊκή ορχήστρα. Όταν ο Μίκης αποφυλακίστηκε το 1970, έδωσαν μαζί περισσότερες από 500 συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία. Ερμήνευσε τραγούδια του Μίκη καί στη δισκογραφία βέβαια (Πνευματικό Εμβατήριο (Αρκαδία V), Κατάσταση Πολιορκίας, Ο Θεοδωράκης διεθύνει Θεοδωράκη 1,2,3 κ.α.)
Το 1972 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται σε μπουάτ της Πλάκας κάνοντας ήδη μια στροφή στο νεοκυματικό και το έντεχνο λαϊκό τραγούδι της εποχής. Την ίδια χρονιά ηχογράφησε το LP της Olympic Συνοικισμός Α', σε μουσική Δήμου Μούτση.
Απο κει και το αγαπημένο μου αυτό τραγούδι. Ο Στέφανος, σε στίχους Γιάννη Μιχαηλίδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου