Γύρνα πίσω..

Γύρνα πίσω.. Τότε που ήξερες να ταξιδεύεις με το νου και να ονειρευεσαι. Να πετάς. Γύρνα εκεί απ όπου δεν έφυγες ποτέ..

Δως μου τούτο τον ξένο..

Δως μου τούτο τον ξένο
που απο βρέφος ακόμα
ήταν απ τον κόσμο αποξενωμένος
γιατί ήταν ξένος..

Δώς μου τούτο τον ξένο
που και οι δικοί του
με μίσος τον θανάτωσαν
σα να ταν ξένος..

Δώς μου τούτο τον ξένο
που παραξενεύομαι να  βλέπω
τον άξενο θάνατό του..

Δως μου τούτο τον ξένο
που ήξερε να φιλοξενεί
τους φτωχούς και τους ξένους..

Δως μου τούτο τον ξένο
που τα κράτη από φθόνο
τον αποξένωσαν απ τον κόσμο..

Δως  μου τούτο τον ξένο
για να τον κρύψω μέσα στον τάφο
γιατί σαν ξένος που είναι
δεν έχει που ν΄απαγγειάσει..


(ελεύθερη απόδοση των συγκλονιστικών στίχων - λόγων του Ιωσήφ προς τον Πόντιο Πιλάτο, όταν πήγε να τον παρακαλέσει να του δώσει το σώμα του νεκρού Ιησού. 2015 χρόνια πέρασαν.. και η μοίρα του Ξένου δεν άλλαξε ποτέ..)

"..Δός μοι τούτον τον ξένον,
Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
Ον Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη. .."

Μέσα Θάλασσα..

ΜΕΣΑ ΘΑΛΑΣΣΑ

Μέσα θάλασσα, μέσα θάλασσα,
και στην έλλειψη βαρύτητας του βυθού
εκεί που τα όνειρα βγαίνουν αληθινά,
ενώνονται δύο θελήσεις
για να εκπληρώσουν μία ευχή.

Ένα φιλί βάζει φωτιά στη ζωή
με μιαν αστραπή κι έναν κεραυνό
και σε μία μεταμόρφωση
το σώμα μου δεν είναι σώμα μου πια,
διεισδύει, λες, στο κέντρο του σύμπαντος

Το πιο παιδικό αγκάλιασμα
και το πιο αγνό φιλί
μέχρι να καταλήξουμε να γίνουμε
μία και μοναδική ευχή:

Το βλέμμα σου και το βλέμμα μου
σαν μια ηχώ να επαναλαμβάνουν,
δίχως λόγια:
πιο βαθιά, πιο βαθιά
από τα πάντα πιο μακριά
μέσα από το αίμα και μέσα από τα κόκαλα.

Αλλά πάντα ξυπνώ
και πάντα θέλω να είμαι νεκρός
για να συνεχίσω, με τα χείλη μου
πιασμένα στα δίχτυα των μαλλιών σου..

MAR ADENTRO

Mar adentro, mar adentro,

y en la ingravidez del fondo

donde se cumplen los sueos,

se juntan dos voluntades

para cumplir un deseo.

Un beso enciende la vida

con un relampago y un trueno,

y en una metamorfosis

mi cuerpo no es ya mi cuerpo;

es como penetrar al centro del universo:

El abrazo mas pueril,

y el mas puro de los besos,

hasta vernos reducidos

en un unico deseo:

Tu mirada y mi mirada

como un eco repitiendo,

sin palabras:

mas adentro, mas adentro,

hasta el mas alla del todo

por la sangre y por los huesos.

Pero me despierto siempre

y siempre quiero estar muerto

para seguir con mi boca

enredada en tus cabellos.

 

Ramón Sampedro

(Μετάφραση: Λιλάκι) 

Σαν φτερουγίσει μια ψυχή..

Οι αγαπημένοι που δεν είναι πιά κοντά μας πάντοτε μας λείπουν.

Η απουσία τους μια διαρκής παρουσία,

 'φεύγουν μ' ακόμα είναι εδώ'.

Η ευχή και η αγάπη τους σκεπάζει και επουλώνει κάθε τραύμα, 

σε κάθε σκοτεινή πτυχή της ψυχής.

Το άγγιγμά τους, 

και πίσω απ τη βαριά κουρτίνα που χωρίζει το αόρατο απο το ορατό πιά, 

στις λιγόψυχες ώρες οδηγός..

Στο νονό μου..

Σαν φτερουγίσει μια ψυχή
για μάς αγαπημένη
ραγίζει μέσα μας η αυγή
και ραγισμένη μένει

Φεύγουν, μ' ακόμα είναι εδώ
μας σκάβουν, μας βαθαίνουν
και της ζωής το πιο πικρό
μάθημα μας μαθαίνουν

Κι όταν τους ακουμπά η καρδιά
ξανά, με το τραγούδι,
στη μνήμη τους, ευλαβικά
αφήνει ένα λουλούδι.

Καρυδομηλόπιττα νηστίσιμη.

κυβάκια μήλου καθαρισμένου 1 1/2 ποτήρι
καρυδια χοντροτριμμενα 1 1/2 ποτηρι
κανελλα

λιγο μελι

(προαιρετικά: 1 κούπα σταφίδες)

δυο πορτοκαλια (χυμος)

δυο κουταλιες σουπας μελι
1 1/2 ποτηρι του νερου μεγαλο καστανη ζαχαρη
3/4 ποτηριου ελαιολαδο
μισο ποτηρακι κρασι (λευκό ή κόκκινο για λίγο πιό δυνατή γεύση)

φαρινα που φουσκωνει

λιγη σοδα μαγειρικη (στη μυτη απο το κουταλακι)

κοβω τα μηλα σε κυβους ανακατευω με τα καρυδια την κανελα και λιγάκι μελι σε ενα δοχειο, τα αφηνω

σε λεκανη βαζω το χυμο απο τα δυο πορτοκαλια, το λαδι, το κρασι τη σόδα κ τη ζάχαρη
ανακατευω με το χερι και προσθετω το αλευρι λιγο λιγο , μαζι με το μελι
ανακατευω μεχρι να γινει ενας πηχτος χυλος οπως του κεικ
Προσθετω το μειγμα μήλων, καρυδιών, κανέλλας και ανακατεύω καλά ώσπου να γίνει ένα ομοιόμορφο μείγμα.
Λαδώνω καλά ένα μεγάλο στρόγγυλο ψηλό ταψί, πασπαλίζω με λιγο αλεύρι τον πάτο (το τινάζω μετά) και λίγη καστανή ζάχαρη στον πάτο επίσης στο τέλος.
Αδειάζω μέσα το μείγμα, να είναι περίπου 1 1/2 δάχτυλο στο ύψος, πασπαλίζω και πάνω αν θέλω με λίγη ζάχαρη και ψήνω στους 190-200 βαθμούς για 45- λεπτά, χαμηλώνω στους 170 , σκεπάζω με αλουμινόχαρτο αν χρειάζεται, και ψήνω για 15 περίπου λεπτά ακόμα. (εξαρτάται απο το φούρνο και το ύψος της ζύμης μέσα στο ταψί) μέχρι να βγαίνει το μαχαίρι καθαρό.

Έχε γειά Παναγιά..

Το 1977 ο διάσημος βιολονίστας Yehudi Menuhin συνάντησε τη μεγάλη κυρία της μουσικής μας παράδοσης, τη Δόμνα Σαμίου, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του προγράμματος της Γαλλικής κρατικής τηλεόρασης 'Le Grand Echiquier'. Και καταγράφτηκε αυτό το μοναδικο στιγμιότυπο, η εκτέλεση και ερμηνεία του Μικρασιάτικου παραδοσιακού τραγουδιού Έχε γειά Παναγιά (ή αλλιώς Έχε για πάντα γειά)

Ένα συγκλονιστικό στιγμιότυπο. 

Η τέχνη στο αποκορύφωμά της.

Δύο Μεγάλοι 'υπηρέτες' της. Φαινομενικά πάνω σε διαφορετικά μονοπάτια της μουσικής μα η μουσική είναι μία.. Μια και η συγκίνηση μπροστά στο αφοπλιστικά αληθινό..