ΩΔΗ ΣΤΗ ΓΑΤΑ

ΩΔΗ ΣΤΗ ΓΑΤΑ


Τα ζώα στην αρχή τους
ήταν ατελή.
Με μακριά ουρά και θλιβερά κεφάλια.
Λίγο λίγο άρχισαν να διαμορφώνονται,
Να γίνονται τοπίο,
ν’ αποκτούν βούλες, χάρη,
να μπορούν να πετούν
Η γάτα,
μόνο η γάτα
εμφανίστηκε πλήρης
και περήφανη.
Γεννήθηκε τελείως έτοιμη,
περπατά μόνη και ξέρει τι θέλει.


Ο άνθρωπος θέλει να γίνει ψάρι 

ή πουλί,
το φίδι θα 'θελε να έχει φτερά
ο σκύλος είναι ένα λιοντάρι που έχασε το δρόμο,
ο μηχανικός θα θελε να ναι ποιητής
η μύγα μελετά πώς να γίνει χελιδόνι,
κι ο ποιητής προσπαθεί να μιμηθεί τη μύγα.
Αλλά η γάτα
θέλει να είναι μόνο η γάτα
και κάθε γάτα είναι γάτα
από τα μουστάκια μέχρι την ουρά,
από την αναμονή με όλες τις αισθήσεις  μέχρι το πιάσιμο του ποντικού,
από τη νύχτα μέχρι τα χρυσά της μάτια.
Δεν υπάρχει τελειότητα
σαν τη δική της,
δεν έχουν
το φεγγάρι και το λουλούδι
τέτοια δομή.
Απλά είναι ένα, αδιαίρετο,
όπως ο ήλιος ή το τοπάζιο,
και η ελαστική γραμμή στο περίγραμμά της,
σταθερή και λεπτή, είναι σαν
τη γραμμή της πλώρης του πλοίου.
Τα κίτρινα μάτια της 

έχουν μόνο μια αυλακιά
για να κόβουν το χρυσάφι της νύχτας.


Ω μικρέ αυτοκράτορα χωρίς υπηκόους
κατακτητή χωρίς πατρίδα,
μικροσκοπικέ  τίγρη του σαλονιού, νυφικέ
σουλτάνε του ουρανού,
των κεραμιδιών του έρωτα.

Τον άνεμο της αγάπης
μες στην καταιγίδα  απαιτείς.

Όταν περνάς αγγίζεις μόλις
με τέσσερα λεπτά πόδια το έδαφος,
μυρίζοντας, δυσπιστώντας
σ' όλα τα επίγεια'
γιατί κάθε τι
είναι ακάθαρτο
για το άσπιλο πόδι της γάτας.


Ω ανεξάρτητο θεριό του σπιτιού 

αλαζονικό απομεινάρι της νύχτας,
τεμπέλικο, σβέλτο
και ξένο,
βαθύτατη γάτα,
μυστικέ αστυνομικέ της κρεβατοκάμαρας,
σύμβολο ενός
αφανισμένου βελούδου.
Σίγουρα δεν υπάρχει αίνιγμα
στη συμπεριφορά  σου.

Ίσως δεν είσαι μυστήριο.

Όλος ο κόσμος σε γνωρίζει 

και είσαι από τους λιγότερο μυστηριώδεις 

ενοίκους.
Ίσως όλοι πιστεύουν
πως είναι ιδιοκτήτες, αφεντικά
θείοι γατών. 

Σύντροφοι, όμοιοι,
μαθητευόμενοι ή φίλοι
της γάτας τους.

Εγώ όχι.
Εγώ δε συμφωνώ.
Δεν την ξέρω τη γάτα .
Όλα τα ξέρω, τη ζωή και το αρχιπέλαγός της,
τη θάλασσα και την ανυπολόγιστη πόλη,
τη βοτανολογία,
την τρέλα της αναπαραγωγής
το επί και το πλην των μαθηματικών,
τις ηφαιστειακές απάτες του κόσμου,
το ανύπαρκτο  κέλυφος του κροκόδειλου,
την ευγένεια του άσημου πυροσβέστη,
το γαλάζιο αταβισμό του ιερέα,
αλλά δεν μπορώ ν' αποκρυπτογραφήσω μια γάτα.
Η λογική μου γλίστρησε πάνω στην αδιαφορία της,

Μέσα στα μάτια της γυαλίζουν 

αριθμοί από χρυσάφι.

(μετέφρασε το Λιλάκι

απο το ποίημα του Pablo Neruda Ode al Gato

στις 16 Ιούλη του 2015)

Το ποίημα στα ισπανικά και στα ιταλικά εδώ:
https://indiepop.wordpress.com/2008/09/12/ode-al-gatto-di-pablo-neruda/

Η εικόνα απο δω:

http://images.fineartamerica.com/images/artworkimages/mediumlarge/1/sacred-cat-lynn-edgington.jpg