Πολλά τα λάθη και λίγα τα σωστά..
για όλους μας..
Και η ζωή να χαμογελά
κάποτε με μια μικρούλα πίκρα
ενόσω σχεδιάζουμε το αύριο..
Θέλω να το φωνάξω
μα αρκεί κι ένας ψίθυρος
για όποιον ακούει..
Να κοιτάζετε στα μάτια τους αγαπημένους σας..
Απο κει κινά το μονοπάτι
που οδηγεί στον κόσμο το δικό τους.
Να αγκαλιάζετε τους αγαπημένους.
Με το σώμα, με τη σκέψη, με την αποδοχή.
Με την κατανόηση
και για όσα ακόμα σας είναι ξένα..
..και για όσα ακόμα δε φανταστήκατε ποτέ..
Κάποια κομμάτια μας μένουν αφώτιστα, βουβά..
Να αγαπάτε..
Όχι μόνο το δικό σας λουλούδι
μα όλου του κόσμου τα λουλούδια.
Με τη μοναξιά του αηδονιού,
τη σοφία εκείνου που έχασε τα πάντα,
την τρυφερότητα της μάνας..
Να αγαπάτε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου