Το αγαπημένο τραγούδι του Γιώργου Μητσάκη.. Που είχε δύο πλευρές κι εκείνος, όπως κι ο Ζαμπέτας.. Μιά κεφάτη, κομψή και κοσμική, και μιά λεπιδάκι κοφτερό.. μοναχικό..
Το είπε ο Καζαντζίδης στα νιάτα του, και το σφράγισε όπως όλα του.. Εδώ όμως, η εκτέλεση του ελάχιστα γνωστού Γιώργου Σακελλαρίου (που ήταν ο βασικός τραγουδιστής της Οπισθοδρομικής Κομπανίας στα τρυφερά της χρόνια, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 80..) ειναι η αγαπημένη μου. Τόσο όσο.. Το τραγούδι στο προσκήνιο, ο τραγουδιστής πίσω.. Χωρίς ούτε έναν περιττό λυγμό, ούτε μια τσαλκάντζα. Καημός ξερός. Πώς αλλιώς να τραγουδηθεί ο στίχος: "..στην αγκαλιά του αχ, ποιός να σ έχει.."
Σα σε κουτούκι απο κείνα τα παλιά, μυσταγωγία και συγκίνηση, έρωτες και καημοί, χορός και πέταγμα.. στιγμές ζωής.. απλές και τόσο ουσιαστικές.. κάθε βράδυ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου