..και με κυλάει αφρίζοντας..

Ο Γιώργος άγουρος σχεδόν ακόμη.. στα χρόνια του Καλδάρα, του Κουγιουμτζή, του Λοϊζου..
Κι όμως, πιό έτοιμος απ ότι θα ταν ποτέ.. στα δοξασμένα χρόνια που ακολούθησαν..
Η Λίτσα το αηδονάκι.. με τα παραδεισένια σεγόντα.. Που σιγά σιγά θα κυλούσε στο εμπορικό τραγούδι.. κι εκεί όμως σφραγιδούλα σε κάθε ερμηνεία..
Σ ένα τραγούδι βαθύ σαν το πέλαγο..
Και σαν την αγάπη των παιδιών..
Γλυκό..
Χάδι μαζί και δάκρυ..

 Το βίντεο είναι από το πολύ όμορφο κανάλι της Λίνας στο youtube.

https://www.youtube.com/channel/UCGKUFEpFRe8Xj5inMN8_wDQ

Κρεμώδες παγωτό φράουλα-μπανάνα χωρίς ζάχαρη!

Υλικά: (για μία μερίδα)
1 ώριμη μπανάνα (παγωμενη)
5-6 μεγαλούτσικες φράουλες (παγωμένες)

Προετοιμασία:
Βάζουμε την μπανάνα στην κατάψυξη αρκετές ώρες πριν. (καλό είναι να έχουμε μερικές εύκαιρες)
Πλένουμε τις φράουλες καλά με νεράκι, τις αφήνουμε να στεγνώσουν ή περνάμε ελαφρά με χαρτί κουζίνας να φύγει το πολύ νερό. Αφαιρούμε το κοτσάνι. Τις τοποθετούμε στην κατάψυξη επίσης, μέσα σε σακούλα τροφίμων ή ταπεράκι. Να μείνουν εκεί τουλάχιστον 5-6 ώρες.

Εκτέλεση:
Για μία μερίδα παγωτό χρειαζόμαστε 1 μπανάνα και 5-6 φράουλες. Ξεφλουδίζουμε τη μπανάνα με το μαχαίρι όπως είναι παγωμένη και την κόβουμε σε ροδέλες. Βάζουμε τις ροδέλες και τις φράουλες στο μούλτι. Χτυπάμε με διαλείμματα (γιατί είναι παγωμένα τα φρούτα) λίγα δευτερόλεπτα τη φορά. Επαναλαμβάνουμε 5-6 φορές, μαζεύοντας κάθε φορά απ τα τοιχώματα ότι περισσεύει και ρίχνοντάς το μέσα στο μείγμα. Σε λίγο έχουμε ένα κρεμώδες και νοστιμότατο παγωτό, χωρίς καθόλου ζάχαρη αλλά με φυσική γλύκα και άρωμα!
Καλή επιτυχία!

Ο υπέροχος κύριος Άρης Σαν..

Ο υπέροχος κύριος Άρης Σαν..Με την περιπετειώδη ζωή, τους ισχυρούς φίλους, την τεράστια επιτυχία και την ηχηρή πτώση..

Εξαιρετικός κιθαρίστας, surf guitar και ψυχεδελικό ροκ, ο τρόπος με τον οποίο έπαιζε την ηλεκτρική κιθάρα σαν μπουζούκι ήταν και παραμένει απίστευτα επιδραστικός στο είδος. Και κατά πως φαίνεται προηγήθηκε του Dick Dale (που έπαιξε την περίφημη Μισιρλού) χρησιμοποιώντας δίχορδο σόλο στην ηλεκτρική κιθάρα πρώτος..
Με λέξεις.. Παιδί θαύμα, ηχογραφήσεις στην Ελλάδα με Χιώτη και άλλους, 18 χρονών ταξίδι στο Ισραήλ, θρύλος εκει, ζωή σαν ταινία, έρωτες, Icon στη Νέα Υόρκη, με το κλαμπ του το περίφημο Σιρόκο όπου σύχναζαν μεγάλοι όπως ο Άντονυ Κουην και ο Τέλι Σαβάλας.. Παρτίδες με τη μαφία, κοκαϊνη, φυλακή, καταστροφή.. Καινούριο ξεκίνημα στην Ουγγαρία, επίθεση κακοποιών, σπασμένα χέρια, νοσοκομείο, θάνατος.. Το 1992 σε ηλικία 52 ετών.
Ενα άρθρο για την απίστευτη ζωή του εδώ:
http://www.lifo.gr/team/music/50801

Να κι ένα τραγούδι απ τα παλιά, που ακούστηκε απ τη φωνή του Μπάμπη Τσετίνη. Ο Αρης Σαν (Αριστείδης Σεϊζανάς ή Σαϊσανάς), ο επονομαζόμενος και 'Άγιος' το τραγουδά με τη γοητεία που διέθετε πάντα και ο ίδιος στη ζωή του, εκείνη που τον οδήγησε από το μεγαλείο στην απόλυτη καταστροφή.

Μπορεί
Στίχοι Κώστας Βίρβος
Μουσική Θόδωρος Δερβενιώτης
Ερμηνεία: Άρης Σαν

Ένα φως στο κατώφλι..

Ένα 45άρι του Μίκη, από το 1970, με την Ειρήνη Παππά να τραγουδά, στα Ιταλικά για κείνο το φως στο κατώφλι του σπιτιού που περιμένει.. Τον πεινασμένο, τον πονεμένο, τον πρόσφυγα.. Το διαβάτη, το Χριστό και το ληστή..
Οι φωτογραφίες μιλούν.. Όπως τα μάτια..
"να θυμάσαι πως υπήρξα έμψυχο ον.." είχε γράψει ο Σπύρος Τσακνιάς..
Κι ο Πυθαγόρας είπε, στη Μικρά Ασία του Απόστολου Καλδάρα,: "..κι απ το θάνατο ακόμα πιό πικρή είσαι προσφυγιά.."

Ψωμάκι σαν Λουκουμάς..

Ένα αλάδωτο ψωμάκι που δε χρειάζεται καν ζυμωμα!!!

υλικά
2 κούπες του καφέ μεγάλες (αυτές του νες καφέ που ειναι λιγο πιο μεγάλες απο νεροπότηρο) αλεύρι μαλακό για ζύμωμα (έβαλα γεωργανάδων)
1 κούπα περίπου του νες καφέ αρκετά χλιαρό νερό (αλλά όχι καυτό). Αν χρειαστεί και λίγο νερό ακόμα. (Δεν πειράζει κι αν γίνει αραιούτσικο, στην πορεία θα δέσει. Ίσα ίσα το αραιό το βοηθάει να γίνει πιο αφράτο)
1 και 1/2 κουταλιά της σούπας μηλόξυδο
2 κουταλιές σούπας ζάχαρη κρυσταλλική (αν θέλετε να φαίνεται η γλύκα βάλτε μια ακόμα)
αλάτι 2 πρέζες
1 φακελάκι μαγιά
Σουσάμι, ηλιόσπορος
Λίγο μέλι για επάλειψη στο τέλος
(αν σας αρέσουν άλλα αρωματικά  όπως ο γλυκάνισος ή το μαχλέπι ή η μαστίχα μπορείτε βεβαίως να τα προσθέσετε, ιδανικά βράζοντάς τα μέσα στο νερό)


Σε λεκάνη ευρύχωρη βάζω το αλεύρι, τη ζάχαρη, τη μαγιά, και το αλάτι (στα πλαϊνά, να μην ανακατευτεί εξ αρχής με τα άλλα)
Ρίχνω λίγο λίγο το νερό που πρέπει να ναι ζεστούτσικο, ανακατεύοντας με κουτάλι της σούπας. Λίγο πριν το τέλος προσθέτω και το ξύδι λίγο λίγο, και ξανα νερό, ανακατεύοντας ζωηρά. Θέλω μια ζύμη που να είναι αραιή σαν χυλός περίπου, αλλά που όταν την ανακατεύω ζωηρά με το κουτάλι να 'κολλάει' κάπως. Μόλις έχω χυλό ομοιογενή και ελαστικό είναι εντάξει. Καλύπτω καλά τη λεκάνη μου με μεμβράνη, να μην παίρνει αέρα απο πουθενά. Ή τη σκεπάζω με μια πλαστική σακούλα σούπερ μάρκετ την οποία δένω σφιχτά. Αφήνω να φουσκώσει για δύο με δυόμιση ώρες*.
Στη συνέχεια ετοιμάζω το σκεύος όπου θα ψήσω το ψωμί.
Σε φόρμα ψησίματος (χρησιμοποιώ γι αυτή τη δοσολογία φόρμα κέικ με δακτύλιο, μεσαίου μεγέθους) στρώνω μια λαδόκολλα να καλύπτει καλά τον πάτο και τα πλαϊνά. Στον πάτο της λαδόκολλας πασπαλίζω με λίγο αλεύρι και σκορπίζω λίγο σουσάμι και ηλιόσπορο. Χύνω τη ζύμη μου εκεί, χωρίς να την ξεφουσκώσω, και κουνάω τη φόρμα να πάει παντού (η βοηθάω λίγο μ ένα κουτάλι). Θέλω το ζυμάρι μου να έχει πάχος ένα εκατοστό περίπου, να είναι δηλαδή λεπτό. Πασπαλίζω με σπόρους κι απο πάνω. Σκεπάζω πάλι με σακούλα η μεμβράνη και αφήνω άλλα 45 λεπτά.
Ετοιμάζω το φούρνο, ανάβοντάς τον στους 225 βαθμούς. Στα 45 λεπτά βάζω τη φόρμα μέσα (αφαιρώντας τη σακούλα βέβαια) την οποία έχω φροντίσει να σκεπάσω με πυρίμαχο καπάκι. (έχω διάφανο για να βλέπω το χρώμα του ψωμιού) Ψήνω έτσι, στη μέση του φούρνου, για 30 λεπτά περίπου. Χαμηλώνω το φούρνο στο 200 και ψήνω αλλα 15-20 λεπτά.
Εφ όσον το βλέπω να έχει χρυσίσει καλά στην επιφάνεια (δε θα γίνει πολύ σκούρο) το βγάζω από το φούρνο (με γάντια φούρνου πιάνω και το καπάκι και το ταψί) και προσεκτικά αναποδογυρίζω τη λαδόκολλα σε πιατέλα ή σε πάγκο. Ξεκολλάω τη λαδόκολλα και το ψωμάκι μου είναι έτοιμο. Αν θέλω όπως είναι ζεστό αλείφω την επιφάνεια με λίγο μέλι. Και λίγη κανελλίτσα του πάει (προαιρετικά)
Καλή επιτυχία!

*Στην πρώτη φάση του φουσκώματος, όπως και στη δεύτερη, και να το αφήσετε λίγο παραπάνω δεν πειράζει, ίσα ίσα/

Επτά λέξεις..

Φεύγουν οι άνθρωποι.. Με θόρυβο ή σιωπηλά.. Στα συντρίμμια ενός ακριβού αμαξιού ή σε ένα απρόσωπο κρεβάτι νοσοκομείου (καμιά φορά ούτε καν σ αυτό..).

Επτά λέξεις.. ο στίχος, από την νεκρώσιμη ακολουθία.. "Θρηνώ και οδύρομαι όταν εννοήσω το θάνατο." Ίσως κάνουμε τόση φασαρία ακριβώς για να μην εννοήσουμε..

Πήγα πριν λίγα χρόνια σ ένα κοιμητήριο, στον τάφο ενός ανθρώπου της καρδιάς μου. Φροντισμένος ο τάφος, μαρμάρινος, καθαρός, φρέσκα λουλούδια, καντηλάκι αναμμένο.. Με την αγαπημένη του κάναμε τον μικρό κύκλο, πίσω απ το σταυρό είχε σκαλιά, προς ένα μικρό υπόγειο, κατεβήκαμε.

Ένα επί ένα, αριστερά και δεξιά απ τα σκαλιά δυο τσιμεντένιοι τοίχοι. Ακούμπησε τα χέρια η γλυκιά μου, στον έναν τοίχο. Έκλεισε τα μάτια. "Εδώ καλό μου." μου είπε.. Πίσω από κείνο τον τοίχο ήταν ο άνθρωπός της.. Ό,τι απέμεινε.

Νομίζω η αλήθεια δεν είναι στα λουλούδια, στα μάρμαρα, στα λόγια ακόμα. Καλά είναι και τούτα, ό,τι βοηθά τον άνθρωπο να κάνει σιγά σιγά τη μετάβαση προς το αναπότρεπτο, να το δεχτεί κάποτε, είναι καλό.. Μα η αλήθεια νομίζω είναι ένας γυμνός τσιμεντένιος τοίχος. Και το ανείπωτο πίσω απ αυτόν..

Καθένας κι ένας κόσμος..

Καθένας κι ένας κόσμος..

το πιο συχνά κόσμος κλειστός

Κι ούτε ευγενικά 

την πόρτα μη χτυπήσεις

Ως πού μπορεί να φτάσει η αγάπη 

δεν το γράφουν

τα βιβλία

Οι κώδικες των συναισθημάτων 

δεν αποκρυπτογραφούνται σε λέξεις

παρά μόνο

από σώμα σε σώμα

Απο σώμα σε σώμα

μεταγγίζεται η ζωή

Αν θέλεις..

Μιχάλης Βιολάρης.. Γλυκιά φωνή, εύκαμπτη και ιδιαίτερη. Ερμηνείες που ομόρφυναν την εποχή τους και ακόμα ομορφαίνουν τις μέρες μας..

Με σημαντικές μουσικές σπουδές στο Εθνικό Ωδείο Λάρνακας, αλλά καί ακαδημαϊκές σπουδές στη Φιλοσοφική Αθηνών.. Νεοκυματικός, ξεκίνησε δίπλα στο Γιάννη Σπανό, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '60, κι αμέσως η φωνή του μας έγινε οικεία και αγαπήθηκε πολύ απο τους φίλους του πολιτισμού και του καλού τραγουδιού.. Τραγούδησε Γιάννη Σπανό και Λίνο Κόκοτο, Μίμη Πλέσσα και Γιώργο Κριμιζάκη, και Γιώργο Κατσαρό, και Απόστολο Καλδάρα, και.. και.. Και μελοποιημένη ποίηση και μεγάλους στιχουργούς. Συνθέτης κι ο ίδιος, μελοποίησε ποιήματα του Κύπριου ποιητή Χριστόδουλου Πασιαρδή, στον κύκλο τραγουδιών με τίτλο "ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ ΜΝΗΜΗ" του1996, που ήταν αφιερωμένος στον απελευθερωτικό αγώνα τηε Ε.Ο.Κ.Α. (1955-1959).

Εδώ ένα ελάχιστα γνωστό τραγούδι, απο τον προσωπικό του δίσκο Μιχάλης Βιολάρης 4. Σε μουσική Γιάννη Γκούμα και στίχους Γιάννη Κακουλίδη. Με ένα περίεργο 'στρίψιμο' στο ρεφραίν. Ένα ζεϊμπεκικο-διαμαντάκι, κοφτό, καρφωτό. Απλά και όμορφα. Και με καημό. Λιγάκι απ αυτόν έγινε τραγούδι.. Ο υπόλοιπος έμεινε εκεί που του ταιριάζει, στο σκοτάδι..

"..Αν θέλεις να μη σ αγαπώ
πες μου το αυτό το βράδυ
πες μου το τώρα που μπορώ
να κλάψω στο σκοτάδι.."

Το μινόρε..

Κώστας Καπλάνης, Σπύρος Περιστέρης, Μίνως Μάτσας...
Εισαγωγή και οργανικά μέρη απο το Μινόρε του τεκέ του Ι. Χαλκιά, κάπου στην Αμερική του 30'.. Γι αυτό το τελευταίο είχε πει ο μπαρμπα-Γιάννης Παπαϊωάννου πως έπιασε το μπουζούκι..
Κάπως έτσι υφάνθηκε το Μινόρε της Αυγής..
Ερωτικό κάλεσμα σε μινόρε δακρυσμένο.. πώς αλλιώς;

Δόσιμο, φιλί κι αντίο.

Φραμπουαζίνια με αμύγδαλο και σαντιγύ

1 1/2 κούπα αμύγδαλα ωμά, περασμένα με τη φλούδα στο μούλτι ώσπου να γίνουν όσο γίνεται σκόνη
1 1/2 κούπα ζάχαρη άχνη
3 κουταλιές σούπας λικέρ φραμπουάζ
ελάχιστο βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου, μισό κουταλάκι γλυκού περίπου (αλείφω τις παλάμες μου μ αυτό, πριν ζυμώσω την αμυγδαλόπαστα)

Για τη γέμιση: σαντιγύ όσο γίνεται άγλυκη (παίρνω απο το ζαχαροπλαστείο του φίλου μου του Μήτσου σαντιγύ που είναι μισή κρέμα γάλακτος, μισή φυτική και πολύ λίγο γλυκιά)

Εκτέλεση:
αλέθω τ αμύγδαλα ως να γίνουν σκόνη, όσο πιο φίνα γίνεται
Προσθέτω την άχνη στο μουλτι και το φέρνω λίγες στροφές ακόμα.
Βάζω το μείγμα σε λεκανίτσα, προσθέτω το λικέρ φραμπουάζ, αλείφω τα χέρια με το βούτυρο και αρχίζω να ζυμώνω ως να έχω μια ομοιογενή πάστα αμυγδάλου.
Οταν είναι έτοιμη την κλείνω σε σελοφάν ή αλουμινόχαρτο και την αφήνω στο ψυγείο να ξεκουραστεί για μισή ώρα.
Τη βγάζω και την ανοίγω σε λεπτό φύλλο, με ξύλινο πλάστη. πάνω σε λαδόχαρτο.
Κόβω με το μαχαίρι σε παραλληλόγραμμα, μήκους δύο εκατοστών και ύψους τεσσάρων περίπου (ή όσο θέλω, οι αναλογίες εξαρτώνται απο σας).  Αλείφω με σαντιγύ, λεπτή στρώση, αφήνοντας περιθώριο γύρω γύρω, μισό εκατοστό τουλάχιστον, για να τα γυρίσω σε ρολάκια.
Τα κυλάω σε άχνη, και πασπαλίζω λίγη, κοσκινισμένη, κι απο πάνω, για εφέ.
Καλή επιτυχία!

Κουρκουτόψωμο τρυφερό με αλεύρι βρώμης και γιαούρτι

Υλικά

1 κεσεδάκι γιαούρτι πρόβειο (χωρίς την πέτσα)

δυο κουταλιες σουπας  ελαιόλαδο

τρια αυγα

μισο κουταλάκι γλυκού σόδα μαγειρική

1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ

2 κεσεδάκια αλεύρι βρώμης

μισό κουταλάκι γλυκού μέλι

δυο πρέζες αλάτι
πιπέρι, θυμάρι κατά βούληση

Εκτέλεση:
Βάζω σε λεκανίτσα το μισό γιαούρτι, το λάδι και τα αυγά και χτυπάω με ένα πηρούνι. Προσθέτω τη σόδα στο υπόλοιπο γιαούρτι μέσα στο κεσεδάκι, ανακατεύω και αφήνω πέντε λεπτά να αφρίσει. Προσθέτω στο μείγμα στη λεκανίτσα, και ρίχνω το αλεύρι, ένα ένα κεσεδάκι ανακατεύοντας καλά με το κουτάλι. Μαζί με το δεύτερο κεσεδάκι προσθέτω και το μπέικιν πάουντερ. Στη συνέχεια το μέλι , το αλάτι και ό,τι άλλο μυρωδικό θέλω. Ανακατεύω καλά να έχω έναν ομοιογενή σφιχτό χυλό.
Ρίχνω το χυλό μου σε λαδωμένη φορμίτσα στρόγγυλη 22 εκατοστών διαμέτρου (λίγο πάνω, λίγο κάτω δεν έχει μεγάλη σημασία, αλλά αν θέλετε σε διαμέτρου 30 εκατοστών κάντε μιάμιση δόση).

Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 175-180 βαθμούς για 35 με 40 λεπτά. Σβήνω το φούρνο κι αφήνω μέσα για δέκα λεπτά ακόμα.
Γίνεται ένα πλακέ ψωμάκι σαν πιτούλα, το οποίο δεν ξεραίνεται αλλά παραμένει μαλακό και φρέσκο για μέρες. Τυλίγω με πετσετούλα αφού κρυώσει και διατηρώ εκτός ψυγείου σε θερμοκρασία δωματίου.

Είσαι το δοξάρι..

Είσαι το δοξάρι

πάνω στο βιολί της ζωής σου

μελωδία για ν ακουστεί

παίξε με αγάπη..