Καθαρός ουρανός..
Καθαρά λόγια..
Καθαροί άνθρωποι..
Σπάνιοι..
Οι πράξεις τους έχουν
το φωτεινό περίγραμμα της ψυχής τους. Το πέρασμά τους αφήνει πόνο γλυκό αποτύπωμα νοσταλγίας.
Τα ζώα στην αρχή τους
ήταν ατελή.
Με μακριά ουρά και θλιβερά κεφάλια.
Λίγο λίγο άρχισαν να διαμορφώνονται,
Να γίνονται τοπίο,
ν’ αποκτούν βούλες, χάρη,
να μπορούν να πετούν
Η γάτα,
μόνο η γάτα
εμφανίστηκε πλήρης
και περήφανη.
Γεννήθηκε τελείως έτοιμη,
περπατά μόνη και ξέρει τι θέλει.
Ο άνθρωπος θέλει να γίνει ψάρι
ή πουλί,
το φίδι θα 'θελε να έχει φτερά
ο σκύλος είναι ένα λιοντάρι που έχασε το δρόμο,
ο μηχανικός θα θελε να ναι ποιητής
η μύγα μελετά πώς να γίνει χελιδόνι,
κι ο ποιητής προσπαθεί να μιμηθεί τη μύγα.
Αλλά η γάτα
θέλει να είναι μόνο η γάτα
και κάθε γάτα είναι γάτα
από τα μουστάκια μέχρι την ουρά,
από την αναμονή με όλες τις αισθήσεις μέχρι το πιάσιμο του ποντικού,
από τη νύχτα μέχρι τα χρυσά της μάτια.
Δεν υπάρχει τελειότητα
σαν τη δική της,
δεν έχουν
το φεγγάρι και το λουλούδι
τέτοια δομή.
Απλά είναι ένα, αδιαίρετο,
όπως ο ήλιος ή το τοπάζιο,
και η ελαστική γραμμή στο περίγραμμά της,
σταθερή και λεπτή, είναι σαν
τη γραμμή της πλώρης του πλοίου.
Τα κίτρινα μάτια της
έχουν μόνο μια αυλακιά
για να κόβουν το χρυσάφι της νύχτας.
Ω μικρέ αυτοκράτορα χωρίς υπηκόους
κατακτητή χωρίς πατρίδα,
μικροσκοπικέ τίγρη του σαλονιού, νυφικέ
σουλτάνε του ουρανού,
των κεραμιδιών του έρωτα.
Τον άνεμο της αγάπης
μες στην καταιγίδα απαιτείς.
Όταν περνάς αγγίζεις μόλις
με τέσσερα λεπτά πόδια το έδαφος,
μυρίζοντας, δυσπιστώντας
σ' όλα τα επίγεια'
γιατί κάθε τι
είναι ακάθαρτο
για το άσπιλο πόδι της γάτας.
Ω ανεξάρτητο θεριό του σπιτιού
αλαζονικό απομεινάρι της νύχτας,
τεμπέλικο, σβέλτο
και ξένο,
βαθύτατη γάτα,
μυστικέ αστυνομικέ της κρεβατοκάμαρας,
σύμβολο ενός
αφανισμένου βελούδου.
Σίγουρα δεν υπάρχει αίνιγμα
στη συμπεριφορά σου.
Ίσως δεν είσαι μυστήριο.
Όλος ο κόσμος σε γνωρίζει
και είσαι από τους λιγότερο μυστηριώδεις
ενοίκους.
Ίσως όλοι πιστεύουν
πως είναι ιδιοκτήτες, αφεντικά
θείοι γατών.
Σύντροφοι, όμοιοι,
μαθητευόμενοι ή φίλοι
της γάτας τους.
Εγώ όχι.
Εγώ δε συμφωνώ.
Δεν την ξέρω τη γάτα .
Όλα τα ξέρω, τη ζωή και το αρχιπέλαγός της,
τη θάλασσα και την ανυπολόγιστη πόλη,
τη βοτανολογία,
την τρέλα της αναπαραγωγής
το επί και το πλην των μαθηματικών,
τις ηφαιστειακές απάτες του κόσμου,
το ανύπαρκτο κέλυφος του κροκόδειλου,
την ευγένεια του άσημου πυροσβέστη,
το γαλάζιο αταβισμό του ιερέα,
αλλά δεν μπορώ ν' αποκρυπτογραφήσω μια γάτα.
Η λογική μου γλίστρησε πάνω στην αδιαφορία της,
Μέσα στα μάτια της γυαλίζουν
αριθμοί από χρυσάφι.
(μετέφρασε το Λιλάκι
απο το ποίημα του Pablo Neruda Ode al Gato
στις 16 Ιούλη του 2015)
Το ποίημα στα ισπανικά και στα ιταλικά εδώ:
https://indiepop.wordpress.com/2008/09/12/ode-al-gatto-di-pablo-neruda/
Υλικά:
1 κονσέρβα κρέμα καρύδας* (αντί για κρέμα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γάλα καρύδας το οποίο αν μείνει 12 ώρες στο ψυγείο ανάποδα διαχωρίζει το νερό απο την κρέμα. Απλά θα πάρετε την κρέμα για το παγωτό σας)
4-5 κουταλιές σούπας γλυκό φράουλα (μπορείτε να βάλετε σπιτική μαρμελάδα φράουλα στη θέση του, ίσως χρειαστεί να μειώσετε λίγο τη δοσολογία. Δοκιμάστε το στη γέυση.)
Εκτέλεση:
Αφήνουμε την κρέμα καρύδας 12 ώρες στο ψυγείο σε κανονική ψύξη.
Σε βαθύ μπωλ βάζουμε την κρέμα, χτυπάμε με μίξερ χειρός ή ράβδο ώσπου να αφρίσει (1-2 λεπτά, με διακοπές) και μετά προσθέτουμε το γλυκό (ή τη μαρμελάδα) φράουλα. Συνεχίζουμε το χτύπημα για ένα δυο λεπτά ακόμα (με διακοπές, ελέγχοντας) μέχρι να γίνει το μείγμα μια ομοιογενής ωραία κρέμα. Βάζουμε στην κατάψυξη και παγώνουμε για 5-6 ώρες. Αν θέλουμε, βγάζουμε απο την κατάψυξη καθε μια , δυο ώρες και χτυπάμε πάλι για να αφρατέψει. Γενικά γίνεται αρκετά αφράτο, αλλά με τα ενδιάμεσα χτυπήματα πλησιάζει περισσότερο την κρεμώδη υφή που γνωρίζουμε.
* Η κρέμα και το γάλα καρύδας περιέχουν καλό λίπος που πιθανόν μειώνει την κακή χοληστερόλη. Έχουν επίσης υπόγλυκη γεύση λόγω του φυσικού σακχάρου που περιέχουν.
2 κούπες βρώμη (σε νιφάδες)
2 κούπες τυρί τριμμένο (ρεγκάτο, ή γκούντα, ή ανάμεικτο κλπ)
μιση κούπα κεφίρ ή μισή κούπα και μια κ.σ. ακόμα γιαούρτι πρόβειο
1/4 κούπας ελαιόλαδο
1 αυγό
αλάτι (αν βάλουμε αλμυρό τυρί ελάχιστο ή και καθόλου)
Προαιρετικά: Πιπέρι τριμμένο, σκόρδο τριμμένο ή άλλο μπαχαρικό που σας αρέσει
Σε μια λεκανίτσα βάζουμε τη βρώμη και το κεφίρ (ή το γιαούρτι). Προσθέτουμε το λάδι και το αυγό ανακατεύοντας μ ένα κουτάλι. Τέλος προσθέτουμε το τυρί και ζυμώνουμε ως να γίνει μια υγρή ζύμη που να πλάθεται όμως.
Σ αυτό το σημείο βάζουμε τα μπαχαρικά (δοκιμάζοντας για την αλμυρότητα) και ζυμώνουμε για λίγο ακόμη να ενσωματωθούν στη ζύμη.
Σε ταψί στρωμένο με λαδόχαρτο ή με φύλλο σιλικόνης τοποθετούμε τα μπαστουνάκια που πλάθουμε. Σαν παχουλά κριτσινάκια, όχι ιδιαίτερα μακριά, 3-4 εκατοστά στο μήκος.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο (175-180 βαθμοί) για 20 περίπου λεπτά, ανάλογα με το φούρνο, μέχρι να πάρουν χρώμα. Υπ όψιν θα 'απλώσουν' λίγο μέσα στο φούρνο λόγω του τυριού.
Αν τα θέλετε πιό τραγανά πλάστε τα σε πολύ λεπτά μπαστουνάκια. Αφού κρυώσουν θα τραγανίζει το τυρί.
Καλή απόλαυση!
2 κουτιά σαντιγύ μόρφατ ή ερμόλ (φυτική, άγλυκη, σε τενεκεδάκι)
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
λίγες σταγόνες εκχύλισμα βανίλιας ή δυο κάψουλες βανίλια σε σκόνη
1 φακελάκι έτοιμη καραμέλα* (ή σπιτική βέβαια - εναλλακτικά, καραμελλωμένα μύγδαλα σπασμένα, περίπου δυο κούπες)
πτι μπερ τριμμένα (κατά βούληση, 1 έως 1/2 κούπα ή και πιο πολύ ακόμα. Αν θέλετε, για πιο σοκολατένια γεύση αντικαθιστάτε με OREO τριμμένα.)
Εκτέλεση
Χτυπάμε σε βαθύ μπώλ τις δυο μόρφατ με το ζαχαρούχο να αφρατέψουν. (με μίξερ χειρός) Προσθέτουμε τη βανίλια και χτυπάμε λίγο ακόμα.
Αφήνουμε στην άκρη το μίξερ, προσθέτουμε την καραμέλα και τα μπισκότα και ανακατεύουμε απαλά.
Παγώνουμε για 6 ώρες τουλάχιστον.
* Η έτοιμη καραμέλα υπάρχει στα σούπερ μάρκετ. Επίσης, στα ρώσικα μαγαζιά υπάρχει ζαχαρούχο καραμελωμένο σε κουτί. Ταιριάζει πάρα πολύ.
Μια ακόμα ενδιαφέρουσα παραλλαγή είναι με καραμελλωμένα μύγδαλα, σπασμένα, αντί για καραμέλλα.
