Φροντίζω αδέσποτα..

(Ο Ερμής και ο Ζήσης, δύο πανέμορφα πορτοκαλάκια που περιμαζεύτηκαν απ το δρόμο και  δίνονται για υιοθεσία. Για λεπτομέρειες δείτε στο τέλος της σελίδας. )

.........................................................................................................

Φροντίζω αδέσποτα..

(ποίημα αγνώστου)

Φροντίζω αδέσποτα

Δε θα φέρω ποτέ την παγκόσμια ειρήνη,

δεν είμαι χειρούργος εγκεφάλων,

δεν θα μεταμοσχεύσω ποτέ ένα όργανο για να σώσω μια ζωή.

Δεν είμαι ένας ισχυρός πολιτικός, δεν έχω παγκόσμια δύναμη

δεν μπορώ να κάνω να πάψει η πείνα στον κόσμο,

δεν είμαι διασημότητα,

κι ο Θεός μόνο ξέρει πως

δε ζω μια λαμπερή ζωή!

Δε με θαυμάζουν εκατομμύρια σ όλο τον κόσμο.

Λίγοι άνθρωποι ξέρουν έστω και τ όνομά μου.

Ποτέ δε θα κερδίσω το βραβείο Νόμπελ.

Ποτέ δε θα σώσω ένα τροπικό δάσος

ούτε θα λύσω το πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που ποτέ δε θα κάνω, που ποτέ δε θα γίνω.

Αλλά σήμερα τακτοποίησα ένα γατάκι..

Ήταν ένα μικρό, τρομαγμένο μάτσο σάρκα και κόκκαλα

που το χαν πετάξει άνθρωποι που δεν έχουν αισθήματα

και δεν τους ένοιαζε τι θα πάθει.

Του βρήκα σπίτι.

Τώρα έχει ασφάλεια και πολλή αγάπη. Ένα ζεστό μέρος για να κοιμάται και άφθονο φαγητό.

Ένα παιδάκι έχει έναν θερμό, παιχνιδιάρη καινούριο φίλο

που θα δώσει στην οικογένεια απόλυτη αφοσίωση

και θα τους διδάξει τι θα πει ευθύνη και αγάπη.

Όχι, δεν είμαι επιστήμονας διαστημικών πειραμάτων.

Αλλά σήμερα έσωσα ένα απο τα πολύτιμα πλάσματα του Θεού.

Σήμερα έκανα τη διαφορά.

Φροντίζω αδέσποτα.

Η δουλειά μου είναι να βοηθώ τα πλάσματα του Θεού.

Γεννήθηκα έχοντας ανάγκη να εκπληρώνω τις ανάγκες τους.

Παίρνω καινούρια μέλη στην οικογένειά μου χωρίς να το σχεδιάζω, να το σκέφτομαι, ούτε καν να διαλέγω.

Έχω αγοράσει τροφή σκύλου και γάτας με τα τελευταία μου χρήματα.

Έχω χαϊδέψει ένα ψωριάρικο κεφάλι με γυμνό χέρι

Εχω αγκαλιάσει κάποιον που ήταν αγριεμένος και φοβισμένος

Έχω ερωτευτεί χίλιες φορές

Κι έχω κλάψει πάνω σ ένα άψυχο γούνινο κορμάκι

Έχω ζωάκια-φίλους, και φίλους που έχουν ζωάκια-φίλους.

Δε χρησιμοποιώ συχνά τη λέξη 'κατοικίδιο'.

Βλέπω αυτά που κείτονται, νεκρά, στα πλαϊνά των αυτοκινητοδρόμων,

και η καρδιά μου πονά

Μπορώ να αναθρέψω ένα ποντίκι του αγρού

και να γίνω φίλος μ ένα γύπα

Δεν γνωρίζω κανένα πλάσμα που να μην αξίζει το χρόνο μου

Δε με νοιάζει να πάω στον 'Παράδεισο', αν δεν υπάρχουν ζώα εκεί.

αλλά πιστεύω πως υπάρχουν..

Γιατί να φτιάξει ο Θεός κάτι τόσο τέλειο και να μην το πάρει μαζί του;

Μπορεί εμείς να 'κατέχουμε' τα ζώα,

αλλά τα ζώα κατέχουν τα ίδια την τέχνη του να είναι απλά ο εαυτός τους.

Κάτι που οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει ακόμα..

Ο πόλεμος και η κακοποίηση με κάνουν να πονώ για την ανθρωπότητα

αλλά η είδηση για ένα ζωάκι που σώθηκε απο άνθρωπο με γεμίζει με ελπίδα

για το ανθρώπινο είδος.

Είμαι μέλος ενός σιωπηλού αλλά αποφασισμένου στρατού

που κάνει τη διαφορά, κάθε μέρα.

Δεν υπάρχει τίποτα πιό απαραίτητο απ το να ζεστάνεις ένα ορφανό.

Τίποτα που να δίνει μεγαλύτερη χαρά απ το να σώζεις μια ζωή.

Καμια μεγαλύτερη αναγνώριση απ το να τα βλέπεις να ανθίζουν.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση απ το να βλέπεις ένα μικρούλι να παίζει

ενώ λίγες μέρες πριν ήταν τόσο αδύναμο που δεν μπορούσε καν να φάει.

Φροντίζω αδέσποτα..

(μετάφραση: Βασιλική)

.................................................................................................................................

Ο Ερμής και ο Ζήσης βρέθηκαν σε έναν δρόμο της Λάρισας, από όπου τα μάζεψε φιλόζωη κοπέλα. Είναι περίπου 3.5 μηνών σήμερα, ο Ερμής είναι αυτος που ειναι ολοκληρος πορτοκαλι και ο Ζησης ειναι αυτος που εχει και ασπρο. Φιλοξενούνται σε σπίτι εθελοντή και έχουν μάθει να πηγαίνουν στην άμμο τους. Είναι εμβολιασμένα και αποπαρασιτωμένα. Οποιος ενδιαφέρεται να υιοθετήσει κάποιο από αυτά μπορεί να επικοινωνήσει στα τηλ. 6986855861 (WU), 6984274659 (WU) ή στο email dogs.adoptions@gmail.com Θα δοθούν με συμβόλαιο υιοθεσίας (με συμφωνια στειρωσης) και υποχρεωτικη τοποθετηση microchip συμφωνα με το νόμο 4039/2012. Βρίσκονται στην Λάρισα, αλλά μπορούν να μεταφερθούν οπουδήποτε βρεθεί το κατάλληλο σπίτι, μετά από συννενόηση. Φιλοζωικό Σωματείο Λάρισας Anim.A.L. (Animal Adoptions Larissa). Διάταξη αναγνώρισης σωματείου 354/2012.
Για να ενημερωθείτε για την διαδικασία υιοθεσίας, δείτε εδώ:https://www.facebook.com/notes/φιλοζωικό-σωματείο-λάρισας-animal-animal-adoptions-larissa/διαδικασία-υιοθεσίας/497337733649019 

 

Να με θυμάσαι..

Να με θυμάσαι, όταν θα χω πια φύγει

Θα χω φύγει μακριά, στη γη της σιωπής

Όταν δε θα μπορείς πια να μου κρατάς το χέρι

Ούτε κι εγώ θα γυρίζω, μια στιγμή να σε κοιτάξω

Πριν φύγω

Όποιος κοιτάζει προς τα πίσω μένει..

Να με θυμάσαι όταν δε θα μου λες πιά, κάθε μέρα

Τα σχέδιά σου για μας τους δυό

Να με θυμάσαι μόνο.. ..βλέπεις..

Θα ναι αργά για επανορθώσεις, αργά για προσευχές.

Μα αν για λίγο με ξεχάσεις

Κι έπειτα πάλι στο νου σου η εικόνα μου

Αναδυθεί

Μην κλάψεις για τη λησμονιά

Γιατί αν το σκοτάδι κι η φθορά

Ένα αχνάρι απ το πνεύμα μου, εκείνου του καιρού,
Καταδεχτούν 
Ανέπαφο ν' αφήσουν 

Χίλιες φορές καλύτερα να  ξεχάσεις, να χαμογελάς

Παρά εκείνο να θυμάσαι

Και να γεύεσαι τη θλίψη.

Christina Rossetti (1830-1894)

 

(μετάφραση: Βασιλική - το βίντεο από το εξαιρετικό κανάλι https://www.youtube.com/user/ERIMIA556?feature=watch στο youtube)

ΝΙΚΟΣ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ, Ρέθυμνο, 3 Μαρτίου 1929 - Αθήνα, 24 Ιουλίου 2013

Στις 24 Ιουλίου 2013 ο σπουδαίος συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης μας 'αποχαιρέτησε'.

Επειδή ο λόγος τέτοιων ανθρώπων αξίζει να ακούγεται -και να διαβάζεται-, καθώς είναι απόσταγμα μιας ζωής ταγμένης στο μόχθο της αληθινής δημιουργίας, αλλά καί καρπός ελεύθερου και περήφανου πνεύματος, παραθέτω αποσπάσματα απο συνεντεύξεις του, όπως  δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο. Στο τέλος της σελίδας μπορείτε να βρείτε και τους συνδέσμους των ιστοτόπων που φιλοξένησαν τις συνεντεύξεις αυτές.

..Η οικογένειά μου ήταν μουσική. Υπάρχει ένα όνομα στη λαϊκή μουσική της Κρήτης που λέγεται «Ανδρέας Ροδινός». Ο μεγαλύτερος λυράρης που γέννησε ο κόσμος. Αυτουνού η μάνα του κι ο πατέρας μου ήταν αδέρφια. Τα επίθετα που μεταχειρίστηκε κατά καιρούς η οικογένειά μου ήτανε «Βιολάκης» και «Λυράκης». Έχει μια  παράδοση πολλών χρόνων αυτή η μουσική οικογένεια. Ο πατέρας μου υπήρξε μέγας παίχτης του μπουλγαρί. Έπαιζε ένα πάρα πολύ ωραίο μπουλγαρί. Εκείνος έμαθε και τον Ανδρέα Ροδινό να παίζει διάφορους σκοπούς στο μαντολίνο. Από εκεί προέρχεται όλο αυτό. Όταν πέθανε ο Ροδινός το 1934 ήμουνα πέντε χρονών. Παιδί κανονικό. Θυμάμαι τα πάντα. Εκείνο που θυμάμαι ξεκάθαρα ήταν η κηδεία του, που μας έντυσε η μάνα μου με μαύρες ποδιές και μας ανέβασε σε κάτι καρέκλες γιατί το σπίτι μας έβλεπε στον περίβολο της εκκλησίας που θάφτηκε ο Ροδινός. Τα θυμάμαι έντονα αυτά. Με σημαδέψανε. Άσε που αυτός ήταν ένας θεϊκός άνθρωπος. Ήταν όμορφος, ήταν ευφυής – ο καλύτερος μαθητής του γυμνασίου. Έπαιζε Βιβάλντι με τη λύρα και έπαιζε και όλα τα repertoires (ρεπερτόρια) της εποχής εκείνης. Γεννήθηκα μέσα στη μουσική λοιπόν και δε μπορούσε κανένας να μου εναντιωθεί. Παρόλα αυτά ο πατέρας μου, μου έλεγε να μη γίνω μουσικός. Επειδή για επαγγελματικό προσανατολισμό τότε το φοβόντουσαν οι άνθρωποι. Η μουσική δεν έδινε διεξόδους. Αλλά εμένα και βουνά να μου έβαζες μπροστά μου, εγώ μουσικός θα γινόμουνα. Πολλές φορές πάντως αναρωτήθηκα αν θα μπορούσα να έκανα κι άλλα πράγματα, γιατί ήμουν στοιχειωδώς ευφυής. ..

..Δεν θέλω λεφτά από κανένα, δεν θέλω σπόνσορες. Έρχονται νέοι άνθρωποι και μου λένε: «κύριε Μαμαγκάκη, πώς να το κάνω εγώ;». Αν αγαπάς κάτι, θα το κάνεις, και συμπλέουν και βοηθάνε και οι θεοί και οι διαβόλοι. Κάνε μόνος σου ό,τι μπορείς, οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν θαύματα. ..

..Το μπανάλ που εμπεριέχουν οι άνθρωποι και η τέχνη υπάρχει σε ικανές ποσότητες, και νομίζω ότι καλώς υπάρχει. Δεν μπορεί κανείς μέρα-νύχτα να συνοφρυώνεται και να ακούει Στοκχάουσεν και Ξενάκη. Όμως πρέπει να ακούει και Στοκχάουσεν και Ξενάκη. Σήμερα, η μπαναλαρία έχει υπερβεί τα εσκαμμένα και έχει κυριαρχήσει, επειδή τα κανάλια έχουν εκτραχηλιστεί. Με την εμπορευματοποίηση της μουσικής από τις εταιρείες φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. ..

..Όλα αυτά που υπάγονται στην τέχνη και πραγματεύονται τη δημιουργία καλλιτεχνημάτων όχι μόνο προς τέρψη αλλά και προς λύτρωση της ανθρώπινης ψυχής χρειάζονται μόχθο και κόλπα έντεχνα για να γίνουν. Δεν κάθεται σε μία νύχτα ο λαϊκός βάρδος να εμπνευστεί το αριστούργημα. «Έξι μήνες μου πήρε η Συννεφιασμένη Κυριακή, μάτωσαν τα χέρια μου», μου έλεγε ο Τσιτσάνης. ..

..Ζορίζομαι, γιατί αποχαιρετώ τον κόσμο και πρέπει να λέω την αλήθεια. Ο Μακρυγιάννης λέει: «Ο προκομμένος πρέπει να λέει την αλήθεια, αλλά και ο απλός άνθρωπος πρέπει να λέει την αλήθεια». Εγώ, σαν απλός άνθρωπος, πρέπει να λέω την αλήθεια. Σήμερα οι άνθρωποι τρέφονται με υποπροϊόντα. Είναι παράλληλο με ό,τι υπάρχει στα φαστ-φουντ. Εγώ ευρισκόμενος σ’ αυτή τη θέση, ανακάλυψα τα κείμενα και βρήκα τη μεγαλύτερη διέξοδο της δημιουργίας μου στα κείμενα, στα νεοελληνικά και στα αρχαία κείμενα. ..

.. Το να γεννηθείς στην Ελλάδα και να προσπαθήσεις να κάνεις καριέρα -γιατί καριέρα είναι, είτε το θέλουμε είτε όχι- ως συνθέτης, ο βιοπορισμός μας και η ζωή μας είναι μεγάλη φενάκη. Ενα μεγάλο τόλμημα, γιατί είμαστε μια μικρή χώρα που δεν μπορεί να θρέψει έναν δημιουργό που θέλει να σεβαστεί τα πράγματα και να κάνει μόνον αυτό που του είναι από τον Θεό δοσμένο. Να χρειάζεται, αντί να είσαι μουσικός αποκλειστικά, να αντιπαρέρχεσαι άλλα δέκα επαγγέλματα για να ζήσεις. Κάτι που σε κάνει ακόμα πιο συμβατό με το περιβάλλον. .. 

..Αν είναι να γίνεις συνθέτης θα γίνεις συνθέτης ο κόσμος να χαλάσει! Ας είναι και το ίντερνετ και βουνά τα εμπόδια…ένα μικρόβιο είναι το ταλέντο αυτό, πιστεύω εγώ… έχει μια μεταφυσική ουσία…δεν μπορεί κανείς να το αναστείλει…βουνά να βάλεις, ότι και να βάλεις ,τα υπερπηδά ο άλλος…γιατί η δημιουργία και η ουσία του δημιουργού είναι κάτι που ούτε οι θεωρητικοί, ούτε η Φυσική, ούτε η Βιολογία ούτε η Ψυχολογία, ούτε η Φιλοσοφία μπόρεσαν να το αναλύσουν και να το καθορίσουν… ..

.. Το να είσαι συνθέτης δεν είναι να μπορείς να σκαρώνεις μια μελωδιούλα όπως υπάρχουν πλήθος και πληθώρα τέτοιων πλασμάτων που έχουν καταστρέψει το τραγούδι…έχουν κερδίσει πολλά λεφτά από το τραγούδι καταστρέφοντας το τραγούδι. Υπάρχουν μυριάδες τραγούδια…αν μετρηθούν τα τραγούδια αυτά είναι σαν τα άστρα του ουρανού…Πού είναι τα τραγούδια αυτά; Μόλις περάσει ο καιρός ποτέ πια δεν ασχολείται ξανά κανείς μ’ αυτά τα τραγούδια. Τι γίνονται τα τραγούδια αυτά, γιατί γράφονται τα τραγούδια αυτά; Τα περισσότερα γράφονται για να πουληθούν…επειδή από τότε που μπήκαν οι έμποροι στην Τέχνη – και στη μουσική προπάντων - και είδαν ότι είναι μια πηγή χρήματος έπεσαν σα σαρκοβόρα επάνω της και την έφεραν στο σημείο που την έχουν φέρει σήμερα…να μην μπορεί πια κανείς να ακούσει κάτι ενδιαφέρον γιατί υπάρχει υπερπληθώρα και από την άλλη μεριά να κατασκευάζονται στα sequenser των κομπιούτερ πραγματικά μουσικά εξαμβλώματα, με στίχους εντελώς προκαθορισμένους, εντελώς κομπιουτερίστικους στίχους, ίσα-ίσα να γαργαλάει το υπογάστριο, συν μπούτι και κώλο…και όλα αυτά τα πράγματα βγαίνουν και έχουμε φτάσει σ’ αυτόν τον ευτελισμό. Γι’ αυτό ευθύνονται πάρα πολύ τα ιδιωτικά κανάλια: κανένα ιδιωτικό κανάλι δεν έδειξε ποτέ μια σοβαρή συναυλία, κανένα ιδιωτικό κανάλι δεν έπαιξε ποτέ Μότσαρτ!...ή μια παράσταση ακριβή…μόνο το άμεσο κέρδος, μόνο η θεαματικότητα η άμεση… τώρα, εδώ και τώρα… και βγάζουν διάφορα παιδιά…τα διάφορα…είδωλα ή όπως τα λένε (για να μην πω τίποτα για τα είδωλα) όπου εκεί εκμαυλίζονται νέα παιδιά. Γνωρίζουν την δόξα πριν την επιτυχία…αποτέλεσμα; γίνονται δυστυχισμένες υπάρξεις. Και όλη αυτή η γκλαμουριά, τα λέιζερ, όλη αυτή η αηδία η κατασκευασμένη έχει ένα πρόσωπο σαν από γυαλί… ραγίζει και σπάζει σε χίλια κομμάτια…δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και με την πραγματική τέχνη. ..

 

..Στη δημιουργία δεν ξέρεις που θα καταλήξεις. Κανείς άνθρωπος στον κόσμο δεν το ξέρει αυτό. Όλη η υπόθεση και το ευφυές είναι να κάνεις και να βλέπεις, όχι να ξέρεις και να κάνεις. Άμα ξέρεις και κάνεις δεν έχεις καμία πιθανότητα να εκπλαγείς ούτε να εκπλήξεις τους άλλους και είναι βαρετό. Αυτό είναι και η ουσία της ζωής, αλλιώς είναι τα πράγματα νεκρά, άκαμπτα. Οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν ανά πάσα στιγμή να δημιουργούν κάτι, να το καταστρέφουν και να το ξαναδημιουργούν πάλι και πάλι. Αυτή είναι η ζωή, ένα αέναο γίγνεσθαι. Αλλιώς δεν είναι τίποτα και αν την πολυσκεφτείς μπορεί να ανοίξεις και τη μαύρη πόρτα να φύγεις διότι είναι αβάσταχτη. Έχει όμως και κάτι στιγμές που είναι τρομαχτικής έντασης και ομορφιάς. ..

http://musicspins.blogspot.gr/2012/05/blog-post_24.html

http://mousikaproastia.blogspot.gr/2010/06/blog-post_25.html

http://www.enet.gr/?i=news-room.el.home&id=376492 

http://www.mousikorama.gr/site/concerts/651-mamagkakis-synenteuksi

http://www.musicale.gr/synthetes/mamagakis_press.html

Μεθυσμένες σταφίδες κατά της αρθρίτιδας

Τη συνταγή αυτή μου την έδωσε φίλη μου απ την Αμερική. Η μητέρα μου που τη δοκίμασε είδε όντως μεγάλη διαφορά σύντομα. (ο πόνος στο άκρο της παλάμης εξαφανίστηκε, και το πρήξιμο στα δάχτυλα σιγά σιγά έφυγε.) Το ίδιο και μια ηλικιωμένη  φίλη.

Η πιθανή εξήγηση της αποτελεσματικότητας της συνταγής αυτής (η οποία πάντως αποκλείεται να σας βλάψει) βρίσκεται στις αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες της σταφίδας, στις αντιφλεγμονώδεις/ αντιρευματικές ιδιότητες του άρκευθου (συστατικού του τζιν ,λατινιστί juniperus) και βέβαια στο συνδυασμό των δυο, με το αλκοόλ να λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος.

Σύμφωνα με κάποιους οι ξανθες σταφίδες υφίστανται επεξεργασία με θείο, κάτι που επίσης ενισχύει την αντιφλεγμονώδη δράση τους.

Η συνταγή λοιπόν είναι η εξής:
ξανθές σταφίδες (γεμίζουμε μια μεγάλη κούπα)
τζιν (προσθέτουμε ως να σκεπάσει τις σταφίδες)

αφήνουμε μια βδομάδα να ρουφήξουν οι σταφίδες αλκοόλ (ανακατεύοντας περιοδικά) και αρχίζουμε να τις καταναλώνουμε (9 την ημέρα είναι η συνιστώμενη δόση)

Όταν η κούπα μας μοιάζει να τελειώνει βάζουμε άλλες να γίνονται για να έχουμε.

* Σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρωπων που ωφελήθηκαν απ αυτή τη συνταγή, όταν σταματούν την κατανάλωση σταφίδων τα συμπτώματα της αρθρίτιδας επανέρχονται σιγά σιγά.

** Η ποσότητα αλκοόλ που απορροφούν οι σταφίδες είναι ελάχιστη, η γεύση τους είναι ευχάριστη, και η κατανάλωσή τους δεν έχει παρενέργειες.

(η εικόνα απο: http://www.post-gazette.com/stories/sectionfront/life/recipe-gin-soaked-raisins-384126/ )

Πηγές: http://arthritis.answers.com/alternative-treatments/raisins-and-gin-do-they-help-arthritis
            http://www.healthcentral.com/rheumatoid-arthritis/c/38/26209/remedies?ic=506048

Μικρή πραγματεία..

Κάποτε θα ήθελα να μιλήσω γι'αυτή τη σκιά 

που μας ακολουθεί 

μες στην ομίχλη 

-αλλά μου είναι απαγορευμένο να πω 

το τέλος  μιας ιστορίας 

που δεν άρχισε ποτέ.

Τάσος Λειβαδίτης - Μικρή πραγματεία

Στη δύση των προσδοκιών..

Στη δύση των προσδοκιών

ζωντανεύουν τα τρυφερότερα όνειρα.

Εκείνα που δεν άγγιξες ποτέ

κι ας ήταν σε κάθε λοξοδρόμι

αόρατος  οδηγός

προς το κέντρο σου, 

ξανά.

(έγραψε η Βασιλική.

Photo credits: http://asyouwish.tumblr.com/post/15356709706/bride-at-sunset )

Η παιδική ηλικία

Η παιδική ηλικία 

μετριέται με 

ήχους

αρώματα και 

εικόνες

πριν να έρθει η ώρα

η σκοτεινή ώρα

της λογικής

John Betjeman

John Betjeman

John Betjeman